Een veel te lange blog over Nuffic, Fort Portal en de markt

Alweer twee enerverende dagen, het houdt niet op hier..

Vandaag ben ik vooral blij, blij dat er meerdere wegen naar Fort Portal gaan. Ik heb al eerder verteld dat de weg naar Fort Portal zo slecht is dat het niet te beschrijven valt, dus ondanks dat ik wel een auto heb nodigde het niet echt uit om even in de stad te gaan kijken. Gistermiddag wilden Milton en ik al naar Fort Portal gaan maar het begon zo te regenen dat het mij verstandig leek om maar niet te gaan. Was hij uiteraard niet met me eens. Nederlanders konden gewoon niet rijden, maar pech voor hem dat een Nederlander de sleutels van de Passat heeft. Gisteren moest ik eigenlijk echt naar Fort Portal, alles wat eetbaar was, was op en ik begon wel wat trek te krijgen, dit is wel opgelost en dat vertel ik zo maar dat betekende wel dat vandaag (vrijdag) echt naar Fort Portal moest worden gegaan. Niet alleen voor eten, maar ik heb bestek te weinig, geen afvalbak en ik miste nog wat meer luxe dingen, deze zouden allemaal nog wel komen maar daar wilde ik niet meer op wachten. Vanmorgen begonnen met uurtje stroom, daarna 2 uur geen stroom, uurtje stroom en toen was het lunch in het donker. Laptop leeg en we konden weinig meer doen, de interviews voor vandaag waren vanmorgen gepland (af en toe werk ik ook), dus vanmiddag was een uitstekend (heerlijk weer ook) moment om naar Fort Portal af te reizen. Afgelopen weekend had ik opgevangen dat er nog een weg naar Fort Portal loopt en dat die eigenlijk veel beter is. Aan Milton gevraagd welke weg dat was, een alternatieve route is nooit weg. Hij wilde me de weg wel wijzen maar het leek hem onverstandig om die weg te proberen, reden was dat de weg op twee plekken kapot was en dat hij zich afvroeg of dat nu wel gerepareerd was. Maar het was na even doorvragen al wel vier maanden geleden dat hij daar geweest was. Dan vond ik dat we het maar moesten proberen. zo gezegd zo gedaan en achteraf begrijp ik ze hier echt niet. Een smalle, doch uitstekende weg (zandweg vergelijkbaar zoals je die ook nog wel eens in de Nederlandse bossen tegenkomt), af en toe kon ik gewoon 50 rijden. Nu is die weg iets langer, maar hij rijdt 5 minuten sneller dan de hoofdweg. Waarom niet iedereen deze alternatieve weg pakt is me een raadsel.

Behalve dat een goede weg is die veel minder protest krijgt van de auto, is het kwa omgeving ook een genot om te rijden, een geweldig uitzicht.  We zitten best hoog in de bergen, maar als je de hoofdweg pakt merk je alleen aan de temperatuur van de motor dat de weg omhoog loopt (lampje brand dan af en toe rood maar daar trek ik me maar niks van aan), Nu kon je ook de bergen en dalen zien en dan zie je toch dat het hier wel heel ergmooi is. Ik had het fototoestel mee, maar het geheugenkaartje zat er niet in dus volgende keer maak ik foto’s.

In Fort Portal auto bij de bank geparkeerd en lopend het centrum in, meeste mensen lopen hier heel veel, maar als je auto tot je beschikking hebt laat je dat. De man van de supermarkt vond het achteraf dus toch niet zo’n goed idee dat hij had aangeboden om de doos met water in de auto te zetten, want dat was best een stukje lopen. Eigen schuld want ik mocht het zelf niet doen.

Een supermarkt waar ze alles hebben..

Was een leuk middagje, ik was al wel voor een snelle boodschap in Fort Portal geweest, maar nu alle tijd en veel rondgekeken, het blijft belachelijk druk en gevaarlijk op straat (nu heb ik onder de knie dat ik links moet rijden, maar met oversteken betekend dat ook dat je eerst naar rechts kijkt en niet naar links, Milton kon me gelukkig op tijd wegtrekken voor die aanstormende taxi). Na de nodige aankopen wat gedronken en heb ik ook besloten dat ik eerst wat zuinig aan moet doen, ook als alles geen drol kost maken vele kleintjes toch een grote. Ik heb nu voldoende eten in huis om een hele poos voorruit te kunnen en ben voorzien van de nodige huishoudelijke dingen (alleen die wasmachine mist nog). Het was vroeg dus had ik Milton gevraagd me wat van Fort Portal te laten zien, we zijn eerst naar de markt geweest, een echte afrikaanse markt waar ze behalve veel fruit, groente, vlees en gerookte vis alles wat gemaakt wordt in China verkopen.

De markt lijkt wel een klein beetje op de markt in Nederland, okay, het is veel rommeliger, drukker, wat minder schoon enzo, maar de marktkramen die er zijn, zijn ongeveer even hoog als in Assen op de markt. Daar mijd ik de markt omdat ik veel te vaak mijn kop stoot tegen de marktkramen en hier gebeurde dat dus ook. Waar het thuis alleen even flink pijn doet storte hier bijna de halve markt in. Maar het ging goed en behalve veel lawaai van geschokken marktmensen was er niks aan de hand, ik heb alleen een paar tomaten gekocht, groente had ik al in de super gehaald, dus alleen gekeken. (even tussendoor, het is een warme avond, ik zit buiten op de veranda en ik hoor allemaal rare geluiden van rare beesten om heen. Wat ik echter ook vrij duidelijk hoor zijn Psalmen en gezangen, dezelfde als vroeger in de kerk, vrijdag avond hebben ze kerkdienst. vorige week klonk dat leuk met allemaal van die zwarte (ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven) kerk muziek, maar het is nu best vreemd om hier dezelfde muziek te horen als vroeger in de kerk). Er zijn trouwens best veel moslims hier, was me nog niet eerder opgevallen maar nu was het veel lange gewaden en ik heb zelfs één Burka gezien (ik heb in Oeganda nu al net zoveels burkas igezien als ik ooit in Nederland in het echt gezien heb), volgens Milton kwam dat omdat het vrijdag was.. Ik heb alleen niet begrepen of Moslims alleen op vrijdag buiten komen, of dat ze zich alleen op vrijdag kleden als moslims.

Milton wist nog een leuke plek om te laten zien, een tuin vol met kruiden, bloemen en groenten, hij was er vorig jaar geweest en hij vond het gaaf. De vrouw die het runde is echter afgelopen Maart overleden dus hij vroeg zich af of de tuin nog bestond, de tuin bestond nog. Het zag er ook mooi uit maar volgens Milton niet half zo mooi als een jaar eerder. Rond gekeken en ik moet over twee maanden zeker terug komen want dan is de rode kool uitgegroeid. Verder bleek het vooral een kruiden tuin te zijn, kruiden die je vooral kon gebruiken voor een verkoudheid, malaria of om gewoon gezond te blijven. Eigenlijk was het gewoon de plaatselijk Klazien uit Zalk, het verschil was dat ze uit Belgie kwam. Ik heb wel citroen blaadjes voor in de thee gekocht (ik drink wat meer thee hier, en pas gisteren snapte ik waarom ik ondanks gecko’s (en wie weet wat voor beesten nog meer) in mijn slaapkamer zo verschikkelijk goed en vast slaap hier, ‘s morgens wakker worden is een nog groter probleem dan thuis. Reden zal zijn dat ik in plaats van heel veel koffie op een dag nu alleen af en toe thee drink). Goed en lekker gegeten in Fort Portal en via dezelfde weg naar huis. In zonlicht een geweldige weg, in het donker erg lastig  (maar dat is die andere weg ook), met al die voetgangers en fietsers zonder licht op de onverlichte weg is het best een uitdaging om zonder iemand te raken thuis te komen. Ik snap ook niet hoe die mensen de weg vinden, zonder licht (inderdaad, even geprobeerd) zie je echt helemaal niks. Aangezien ik deze blog tik is het veilig thuis komen gelukt (idd, ik voel me hier onderhand thuis).

Dit is al een flinke blog en ik heb eigenlijk ook nog een heleboel van gisteren te vertellen, ik had als goed voornemen de blogs wat korter te houden, maar dat is dus niet gelukt. Deze wordt heel erg lang, misschien hier stoppen met lezen en de rest voor morgen bewaren. 

Gisteren dus…

Gisteren (donderdag) niet veel gedaan, wist ik vantevoren want niemand had tijd voor me omdat iemand van het Nuffic op visite kwam, Nuffic is een Nederlandse instantie die namens de Nederlandse regering (ontwikkelingssamenwerking) geld beschikbaar stelt aan initiatieven om projecten in de derde wereld te doen. Het project waar ik nu aan mee werk is zo’n project en af en toe komt de Nuffic kijken hoe het gaat. Dan krijgt hij een jaarverslag en wat praten met medewerekers. Ik vond het toch wel heel erg herkenbaar dat alle mensen van kantoor heel hard aan het werk waren om op het allerlaatste moment nog met het verslag bezig te zijn en dat de printer nog liep toen de Nuffic man al geariveerd was (We hadden geluk dat er stroom was). Jerome (De principal voor wie het vergeten was) had me al gemeld dat ik ook met de Nuffic man zou spreken. Nu wist ik van de Nuffic alleen dat ze geld schieter waren, hoe ze zich verder met het project bezig hielden wist ik niet. Wat dat betreft ben ik ook maar een student die naar Oeganda gaat en de Hanze verteld dan terecht ook alleen maar inhoudelijk het een en ander. Ik heb bijna een uur met de man gesproken (in het kantoor van de Principal terwijl die buiten stond te wachten) en dat was een heel erg leuk gesprek. Een super aardige man, komt oorspronkelijk uit Afrika maar woont nu twaalf jaar in Nederland. Ik weet nu ook dat er best wel problemen zijn geweest met het project en dat vorig jaar bijna de stekker uit het project is getrokken. Wat me vooral verbaasde was dat de Nuffic dit project landelijk aan besteed heeft en dat de Hanze als beste uit de tender te voorschijn gekomen is. Achteraf niet heel raar, maar commercieel tenderen en ontwikkelingshulp had ik niet zomaar aan elkaar gelinkt. Maar ik wil jullie allemaal wel bedanken want ik ben jullie belastinggeld hier aan het opmaken.

Na dit gesprek stond een rondleiding op het programma, hier hoefde ik niet bij te zijn, maar dat vond ik zelf wel nodig. Zoveel weet ik nog niet van dit College. Elke rondleiding begint bij het monument, deze is hier aangelegd nadat 10 jaar geleden rebellen 29 scholieren hebben gedood door een Hostel in de brand te steken met de studenten daar in opgesloten. Volgens Jerome waren er in totaal 80 studenten gegijzeld en is geen van deze 80 studenten levend uit deze gijzeling gekomen, omdat 80 doden wel heel negatief klinkt had de regering besloten dat het er maar 29 waren. Van deze 29 personen was overigens alleen as terug gevonden, een verschikkelijk verhaal waar ik het even koud van kreeg. Een aantal mensen werkt hier al langer dan 10 jaar, de deputy princepal heb ik gevraagd maar volgens hem waren het 29 doden en echt geen 80. Of het verhaal helemaal klopt weet ik dus niet, maar hij was erbij en kon bevestigen dat een verschikkelijke gebeurtenis is geweest.

Jerome gaf gelijk al aan dat het guest house (mijn huis dus) ook in de rondleiding zat en ik was erg blij dat ik net ‘s ochtend had afgewassen. De rondleiding (bestaande uit: De nuffic man, de principal, de deputy principal, de IRO (public relations), de ICT Manager, drie afgevaardigden van de studenten en ik zelf) gingen verder, eerst langs de klassen, de IRO bedacht zich opeens dat hij foto’s wilde, een beetje in paniek vroeg hij wie er een camera had.. Niemand natuurlijk, behalve ik, en dat weet iedereen, ook de IRO, het duurde alleen even voor het kwartje viel. Hij blij dat ik mijn camera ging halen. Bij terugkomst duw ik hem die camera in handen maar of ik alsjeblieft foto’s wilde maken. Normaal gesproken willen Afrikanen liever niet op de foto, maar nu kon ik overal fotograferen. (de reden ben ik achter, alle foto’s die in Afrika worden gemaakt laten zien hoe slecht het daar is, dat willen ze niet, als ik de foto’s zie die ik gemaakt heb zie ik dat ze gelijk hebben, ik ga dus veel positieve foto’s maken)

In de Hostels waar de studenten wonen is het veel netter als ik verwacht had, ze zitten met zijn tweeén of drieén op een kleine kamer maar het zag er allemaal niet ongezellig uit. Ongezellig waren de douches en wc’s wel, beschrijving laat ik achterwege, oud, kapot, eigenlijk niet te gebruiken (al was alles wel redelijk schoon). Er is één dames Hostel, deze is 10 jaar geleden geschonken door een Brit, 10 redelijke kamers voor 10 studentes, maar daar kun je best 50 in proppen als je een beetje je best doet. en 2 wc’s (waarvan 1 kapot) is dan ook wel voldoende. Is niet waar natuurlijk, en ze proberen er hier alles aan te doen om dat te veranderen, maar dat zal nog wel even duren. Het was wel leuk om even te kijken hoe de studenten wonen, behalve levensgevaarlijk bij brand (een aangezien de school keuken niet je van het is wordt er nog wel eens illegaal gekookt) best gezellig wonen (Al werd er veel gesnurkt).

Denk je overdag wat privacy te hebben en lekker te kunnen slapen, staat in één keer je kamer helemaal vol mensen

De enige douche voor 50 studentes

Na de bibliotheek nog naar de keuken geweest, had ik al gezien en de manier waarop gekookt (hele grote hout fornuizen) is erg anders dan ik gewend ben.

De rondleiding ging ook nog langs het metaal lokaal, machines zijn dezelfde als vroeger op de LTS, ze maken hier ook dingen die verkocht worden aan particulieren. Een mooie en schone omgeving (zeker vergeleken met het motorvoertuigen lokaal).

Na nog een meeting met alle staf was dat de kennismaking met Nuffic,het was een leuke leerzame middag. Het was al etenstijd maar zoals al verteld had ik op een enkele banaan na geen eten meer in huis, het was niet meer mogelijkheid om naar de stad te rijden. Ik heb Annet gevraagd of ze met me mee wilde naar de markt in het naburige dorp om even wat inkopen te doen. Dat wilde ze wel en na haar en Milton uitgenodigd te hebben voor het avondeten die kant op gewandeld (nog geen 500 meter), dat was mijn eerste kennismaking met een afrikaanse markt en dan treik opeens wel bekijks en  wil iedereen me wel wat verkopen. Ik vond dat best want ik had wel het één en ander nodig. Een meisje wilde me voor 400 shilling (16 eurocent) 6 wortels verkopen, is goed maar dan moet je even wachten tot ik mijn wisselgeld heb, het feit dat ik 800 shilling (35 cent) wilde afreken met 5000 shilling (2 euro) was een groot probleem, toen dat na wat heen en weer gewissel gelukt was en ik de wortels wilde afrekenen werd Annet erg boos op het meisje, 400 shilling was veel te duur en ik mocht absoluut niet meer betalen dan 300 shilling.. In plaats van 16 cent heb ik dus 12 cent betaald voor 6 wortels. Alles bij elkaar heb ik voor 3 personen voor minder dan anderhalve euro gekookt (rijst, roerbak groente, ei en banaan toe). Ze vonden het nog lekker ook, Milton heeft zelfs 2 keer opgeschept (ik heb iets gekocht, dat is net als connimex nasi kruiden, als je deze kruiden gebruikt smaakt alles naar de kruiden en boeit het niet meer wat je er in gooit, het blijft lekker). Het was een leuke gezellige avond waarin ik veel geleerd heb van Uganda en zij zich verbaasd hebben over een aantal Nederlandse gewoonten (2 keer per dag brood eten vinden ze echt heel raar, hier wordt 2 keer per dag gekookt).

Nou, dat was de blog voor deze keer. Sorry voor de lengte, volgende keer zal de blog echt wat korter zijn.