Kenia

Op een paar dagen na is het precies 7 jaar geleden dat ik dit blog begon. Na Oeganda  in 2008 vertrokken naar Zambia, daarna naar Nepal, vanuit Nederland naar Ethiopie en nu in Kenia. Veel landen in een paar jaar, Op Oeganda na is het nooit de bedoeling geweest om overal maar kort (half jaar) te zijn. Het was lastig om voor langere tijd werk te vinden in Afrika maar dat is nu dus wel gelukt. Een vaste baan (met 6 maanden proeftijd, dat wel) bij Komaza in Kenia, dat betekend ook dat ik na Oeganda en Zambia weer een mzungu ben. Klinkt toch vertrouwder dan het ferengi in Ethiopië

Komaza is een Amerikaanse social enterprise, een onderneming die aan “ontwikkelingswerk” doet. Ontwikkelingswerk tussen aanhalingstekens omdat we dit niet op de ouderwetse manier doen. We planten bomen bij boeren. Waarom bomen? De vraag naar hout is enorm. Ontbossing is een probleem. Bomen laten groeien vraagt niet veel aandacht en boeren hebben vaak wel land dat ze niet gebruiken of ze planten ander gewas tussen de bomen. Ongeveer 10 jaar geleden is Komaza begonnen met planten en dit jaar kunnen we voor het eerst oogsten (of hoe je het omhakken van bomen ook wilt noemen). Dat betekend dat er geld gaat binnen komen, bij ons maar vooral bij de boeren. Bijna de volledige opbrengst gaat naar de boer, een klein gedeelte naar Komaza. Het risico ligt ook bij ons, mislukt een oogst en is de opbrengst klein (brandhout is goedkopen dan bouwpalen) dan gaat de volledige opbrengst naar de boer. Het is kleinschalig, elke boer krijgt ongeveer 250 bomen, met de 6000 boeren die we nu hebben kom je toch best op een respectabel aantal. De bedoeling is om binnen 5 jaar te groeien naar 30.000 boeren. Erg directe “ontwikkeling”. Anders dan ik gewend ben en eigenlijk wel verfrissend.

Nieuwe baan in een nieuw land betekent ook weer verhuizen. Na Ethiopië een week Nederland en toen naar Kenia. Allemaal erg kort op elkaar, reden hiervoor was dat mijn voorganger half augustus vertrok en er ingewerkt moest worden, ook was het handig omdat ik dan gelijk kon beginnen met een andere nieuwe collega , hij werd ingevlogen vanuit Israël. Dat betekende wel dat ik twee uur na het landen al in een overleg zat en sindsdien vooral veel aan het werk ben geweest. Vandaar weinig foto’s in dit stuk, de foto aan het begin is op het werk, er staat een mango boom waar apen nogal gek op zijn. Verder nog weinig tijd gehad om foto’s te maken, jammer want het is hier erg mooi. Kilifi is een kleine stad 60 kilometer ten noorden van Mombassa. Volgens de Kilifinaren de mooiste kreek van Afrika. Of dat waar is weet ik niet, weet wel dat het hier prachtig is. Omdat hier een groot onderzoeksinstituut is gevestigd zijn er zijn hier vrij veel expats. Toch ook weer niet zoveel dat het geen nieuws is als er nieuwe mzungu ariveren. Iedereen kende mijn en mijn collega’s naam dan ook al. Dat is niet vreemd bij collega’s, maar dat vreemden in de supermarkt je naam al weten is wel bijzonder.

Overigens wisten niet alleen alle expats in Kilifi dat er nieuwe mzungu in towm waren, immigratie wist dat ook. Al vrij snel onverwacht bezoek van ze gehad en het bleek dat papieren niet op orde waren. Niet bewust (heel veel regels hier) en onbedoeld maar dat maakt dan niet uit. Helaas ging het immigratie niet om het te regelen maar om de eigen zakken te vullen. Dat hoort erbij in veel Afrikaanse landen maar het is wel erg jammer. Nog niet helemaal geregeld en ik kan nog even niet op het werk komen, als het goed is eind volgende week weer.

Na anderhalve week op het werk gewoond te hebben er wel voor gekozen te vertrekken. Nog niet naar een huis maar naar een hostel. Wakker op je werk is handig, de kans dat je je verslaapt is gering maar ik wilde graag wat meer privacy. Dat hostel is wel een hele prettige plek (momenteel ook werkplek, dus weer wakker worden op het werk :-) ). Helaas is Kenia momenteel niet de meest populaire vakantie bestemming (in Malindi, iets ten noorden van kilifi staat de kust vol met resorts. 80 procent staat leeg) dus de mensen die hier komen zijn over het algemeen niet de standaard reizigers. Niet standaard reizigers hebben vaak wel mooie verhalen. Er was hier een Nederlandse broer en zus die hier met de auto zijn (was leuk een auto met NL kenteken op de parkeerplaats te zien). Het is best bijzonder met de auto naar Afrika te reizen, maar ook zij vonden dat iets minder bijzonder toen ik vertelde dat ze net Annie, een mooie engelse jonge dame, gemist hadden, die deed hetzelfde vanuit Engeland, maar dan op de fiets en in haar eentje. Ze is met een omweg onderweg naar Malawi. Zo zijn hier eigenlijk continue wel leuke mensen met leuke verhalen. En vakantiegangers zijn hier om leuke dingen te doen, in het weekend is het makkelijk aanhaken, in de paar weken hier dus al veel gedaan (je kunt hier geweldig snorkelen). Toch ben ik na bijna drie maanden leven uit een koffer ook wel toe aan een eigen plek. Dat gaat op 1 oktober gebeuren. Dan krijg ik de sleutel van mijn huis. Een ontzettend gaaf huis aan de indische oceaan, met warm water. Het is hier warm maar elke dag wakker worden onder een koude douche is ehh.. koud. Het huis is wel een beetje in de middle of nowhere, maar ik heb mijn motor en daarmee is dat wel goed te doen.

Die motor heb ik van het werk. Behalve IT ben ik hier ook verantwoordelijk voor monitoring and evaluation. Dat houd in dat ik ook regelmatig het veld in mag. Dat is erg leuk, je wordt er erg stoffig van maar dat is niet erg, thuis wacht immers die koude douche of de kreek. Kilifi is modern, er liggen dure luxe boten in het water, er is een grote supermarkt die alles heeft,er zijn een aantal goede restaurants en internet en mobiele telefonie werkt altijd. Dat word anders als je de kust verlaat. Vijf kilometer landinwaards vind je alleen nog maar stoffige wegen en arme boeren die wonen in huizen van klei en modder. Het contrast is enorm. In het veld gaan we naar boeren om te inventariseren, groeien de bomen goed, zijn ze dik en hoog genoeg om geld op te leveren, is het planten dit jaar goed gegaan en zo nee, wat moeten we aanpassen in de training. Nieuw soort werk, leuk om te leren en vooral te doen.

Het nadeel van zo kort na Ethiopie in Kenia zijn is dat je gaat vergelijken, ondanks dat het buurlanden zijn het heel verschillende landen. Waar het in Ethiopie lastig om contact te maken met mensen, praat hier iedereen tegen je. Mensen zijn super vriendelijk hier en negeren je ook lekker als je bezig bent. In Ethiopie was het niet leuk hardlopen, veel aandacht, veel geroep terwijl het hier heerlijk hardlopen is, er worden wat duimen opgestoken en dat is ongeveer de enige aandacht die je krijgt. Dat is wel erg lekker. Sowieso is hardlopen op een wit breed bounty strand erg leuk. Ander verschil is de hoeveelheid ongedierte, dat viel in Ethiopie wel mee maar hier is het enorm, nu ben ik wel wat gewend de laatste jaren, toch ben ik hier al drie gestoken door een wesp, heeft op het werk ongeveer drie weken een kikker in het toilet gewoond (liet zich niet wegspoelen), de onderstaande spin is ondertussen gelukkig ook vertrokken en elke nacht fladdert er een vleermuis door mijn kamer (dat vind ik dan weer niet zo erg).Omdat men hier niet zoveel aan glas in ramen (het is hier 365 dagen per jaar warm) doet sta je sowieso dicht bij de natuur.

In die week Nederland er ook achter gekomen dat mijn 06 nummer niet meer werkt, doet toch wel een beetje pijn na bijna 20 jaar een nummer kwijt te raken. Mijn nieuwe nummer (ook voor Whatsapp) is +254 734472232, heb zelfs een postadres, deze vind je onder het kopje contact.

Het is nog wel wennen dat ik geen VSO meer ben, vrijwilliger zijn is Afrika is anders dan werken in Afrika. Je komt andere mensen tegen en het is vooral wennen dat ik geld kan uitgeven en dat niet alles duur meer is. Maar dat gaat me wel bevallen hier :-)

disclaimer: Op mijn nieuwe laptop zit geen Nederlands meer, ook geen spellingscontrole :-(. Graag over de spelfouten heen lezen.