In plaats van weer wat vertellen over het leven in Kenia, misschien leuker om wat te laten zien. Een camera op mijn helm geplakt en daarmee van huis naar werk gereden (vaker dan één keer, duurde even voor ik tevreden was) en de camera een keer meegenomen met hardlopen.
Kilifi
Kenia is ook dat op dinsdag in de krant staat dat donderdag een landelijke vrije dag is. Dit vanwege het bezoek van Paus Franciscus. Het is al tijden bekend dat de paus naar Kenia komt maar dat iedereen in het land daarvoor een “verplichte” vrije dag krijgt word pas twee dagen tevoren gecommuniceerd. Een onverwachte vrije dag betekend ook dat ik niks gepland had en dus geen excuus heb om mijn blog niet eens bij te werken. Was wel even lastig, wat kan ik vertellen, Ik heb ondertussen zoveel van Afrika gezien dat ik me niet meer zo vaak verbaas of dingen mee maak die ik het vermelden waard vind. Dat is wel jammer. Toch, even nadenken en ik weet wel wat te delen. Foto’s zijn weer lekker willekeurig en hebben weinig met het verhaal te maken.
Kenia
Op een paar dagen na is het precies 7 jaar geleden dat ik dit blog begon. Na Oeganda in 2008 vertrokken naar Zambia, daarna naar Nepal, vanuit Nederland naar Ethiopie en nu in Kenia. Veel landen in een paar jaar, Op Oeganda na is het nooit de bedoeling geweest om overal maar kort (half jaar) te zijn. Het was lastig om voor langere tijd werk te vinden in Afrika maar dat is nu dus wel gelukt. Een vaste baan (met 6 maanden proeftijd, dat wel) bij Komaza in Kenia, dat betekend ook dat ik na Oeganda en Zambia weer een mzungu ben. Klinkt toch vertrouwder dan het ferengi in Ethiopië
Losse eindjes
Ethiopië is een erg mooi land, ik had daar alleen nog niet zoveel van gezien want daar had ik nog alle tijd voor. Dat liep even anders omdat ik binnenkort verwacht wordt in Kenia. Na het werk op het collge afgerond te hebben en voordat ik in Addis moest zijn had ik een week over. Deze week nog heel wat mooi Ethiopië gezien. Vandaar veel foto’s in dit stukje. De foto hierboven is Lalibella.
Gevangenis
Het plaatje hierboven is niet helemaal in overstemming met de titel van dit blog, de titel gaat over een echte Afrikaanse gevangenis. De meeste mensen zullen bij een Afrikaanse gevangenis niet denken aan de westerse variant. Ik ook niet, in mijn verbeelding zal een Afrikaanse gevangenis ook niet anders dan verschrikkelijk plek zijn. An, een Ierse VSO collega een straat verder op gaat vanuit de katholieke kerk elke zondag naar de gevangenis om met gevangenen te bidden en om op andere manieren ondersteuning te bieden, ze heeft bijvoorbeeld dekens ingezameld. Haar verhalen over de gevangenis van Hawassa klopten met mijn verbeelding, het is volgens haar verschrikkelijk daar. Ze krijgen weinig eten, leven opgekropt op elkaar. Ondanks dat ik verschikkingen niet zo nodig hoef te zien en ook wel mijn bedenkingen bij ramptoerisme heb was ik ook toch wel erg nieuwsgierig naar de gevangenis, ik was erg welkom om een keer mee te gaan op een zondag.
Rare week
Na mijn vorige stukje een aantal reacties gekregen, onder andere dat ik hier wel op mijn plek ben en het me hier goed bevalt. Dat is ook zo, maar er zijn genoeg momenten dat ik echt wel afvraag wat ik hier doe, momenten die ook echt niet leuk zijn. Volgende lange stuk is meer voor mij om wat frustraties weg te schrijven dan om een leuk stukje te schrijven. Het plaatje hierboven is ook een willekeurig plaatjes van mannen die hun dagelijkse/wekelijkse/maandelijkse wasbeurt hebben.
Krokodillen zijn geen leuke beesten
De regentijd is begonnen en eigenlijk ook alweer afgelopen. De korte regens zouden half februari moeten beginnen en half april eindigen. De lange regens zijn van augustus tot oktober, dit is niet gegaan zoals het hoort, de regen begon half maart pas en het is nu alweer een week helemaal droog. Eigenlijk maar twee dagen echt regen van betekenis gehad. De mensen hier zijn niet blij en bang voor droogte. Precies elke 10 jaar schijnt dit het geval te zijn met hoge voedselprijzen als gevolg. 30 jaar geleden was de grote droogte waar Ethiopië bekend is geworden en daarna is er elke 10 jaar droogte geweest, waar we in NL volgens weinig van mee gekregen hebben. Ik heb niet nagezocht of dit allemaal klopt, en waarschijnlijk valt het ook wel mee (net als in NL is het hier hobby om te klagen over het weer) maar er wordt hier wel erg gehoopt op een paar flinke regendagen.
Twee gezichten
Vogels die fluiten, een blauwe lucht, stralende zon en een zomer gevoel. Dat is zoals ik bijna elke dag wakker wordt. Ontbijt met vers brood en koffie op de veranda. Het lijkt op vakantie en zo voelt het nu ook al bijna twee maanden. Daarna wel gewoon werk, maar bij thuiskomst is het eigenlijk weer vakantie. Heel veel gebeurd er dus ook niet. Maar toch wel genoeg om een blog te kunnen schrijven (en achteraf is deze ook langer geworden dan ik dacht).