Toen ik Jerome vertelde dat ik wel op zoek wilde naar eigen vervoer bood hij aan dat ik zijn auto wel mocht gebruiken, deze wilde ik eerst huren maar het was voldoende als ik voor onderhoud zorgde en een paar kleine reparaties deed. Verder was het een hartstikke goede auto, een echt Volkswagen Passat, dus duitse degelijkheid. De auto is oud, er mankeert van alles aan (verwarming wil alleen op heet, sloten werken niet, ramen willen wel naar beneden open maar daarna eigenlijk liever niet meer dicht, de ruitenwisser twijfelt elke keer weer of hij wel of niet aan zal gaan maar de banden, remmen en de motor zijn gewoon goed.
Ik was best blij met die auto, eigenlijk niet geschikt voor de wegen in West Oeganda maar met een beetje beleid is het best wel te doen. Afgelopen donderdag moest ik de auto verzetten, er moest gras gemaaid worden en mijn auto stond in de weg. Ik wil de auto starten maar de sleutel wilde niet echt lekker makkelijk het contactslot in, het werkte wel en de auto stond daarna lekker op een plekje in de schaduw. Jerome melde dat wij naar Kampala gingen en de auto moest dus terug. Waar de sleutel een uur eerder met moeite paste, paste deze nu niet meer, of je met een schuursleutel een auto wil starten, de sleutel paste gewoon niet. Een technische school dus ook een leraar motorvoertuigen techniek, de aardige man opgezocht en toen ik hem melde dat de sleutel niet meer in het contactslot paste keek hij mij op een manier die ik niet kan beschrijven maar duidelijk was dat hij geen al te hoge pet van me op had. Maar ook hem lukte het niet om de sleutel in het contact slot te krijgen, toen Jerome kwam vragen waarom het zolang duurde en ook een poging deed die niet lukte besloten de auto maar terug te duwen. Maar zoals altijd, als je maar lang genoeg probeerd lukt het vanzelf, waar de rest de moed al had opgegeven probeerde ik het nog één keer (je bent eigenwijs of je bent het niet) en de sleutel paste weer, auto gestart en terug gereden.
Duidelijk was dat het contactslot kapot was en dat er een nieuwe voor moest komen,we hebben vorige week heel Kampala gezien en de helft daarvan was omdat we op zoek waren naar een switch voor het vreemde merk Volkswagen (hier rijden alleen maar Jappaners rond), wel gevonden, niet eens al te duur en meegenomen naar Kichwamba.
Maandagavond laat aangekomen en helemaal geen eten in huis, ik heb geen koelkast en alles wat niet in de koelkast hoeft daar hadden ratten aangezeten (al lijken ze niet van aardappels te houden). Ik had honger en ik had boodschappen nodig en hoewel ik vantevoren al wist dat het een beetje riskant zou kunnen zijn toch geprobeerd of de Passat wilde starten. De sleutel ging redelijk vlot naar binnen en de auto starte, mooi, Annet gevraagd of ze mee ging (roddelcircuits werken hier net zo als in Nederland en mochten jullie dus het zelfde denken als wat iedereen hier denkt, nee, dat is niet het geval). Dat wilde ze wel en wij dus naar Fort Portal, ik had heel slim bedacht, zolang ik de sleutel niet uit het contact haal kan er ook niks misgaan, slim bedacht maar in de praktijk werkte het niet.
Na wat boodschappen gedaan te hebben wilde de sleutel niet draaien, na wat gepiel had ik zomaar de hele cilinder inclusief sleutel in mijn hand, dat was toch wel een probleem. Na een kwartier proberen (de enige reden waarom ik weigerde de handdoek in de ring te gooien was het vooruitzicht om achterop een motor in de regen naar Kichwamba te moeten) de boel weer te repareren lukte het wonderlijk genoeg om de auto te starten, ik had een truukje ontdekt hoe ik de cilinder weer terug kreeg en met wat beleid de sleutel draaien werkte wel. Daarom durfde ik nog wel één keer de auto te stoppen zodat we een hapje konden eten. Na het eten wilde de auto vlot lopen dus dat was helemaal goed, de volgende ochtend zou ik de auto dan naar de werkplaats brengen zodat ze het contact slot konden repareren.
Het begon iets te regen en we reden over de goed begaanbare maar erg rustige weg terug, ongeveer halverwege in het midden van nergens sloeg de motor uit, dat voelt niet lekker als regent en het buiten belachelijk donker is. De auto wilde wel weer starten maar na 5 minuten sloeg deze weer uit om daarna nog wel te willen starten maar ook gelijk weer af te slaan, Zowel Annet als ik voelden ons niet heel erg lekker op dat moment, maar als je maar lang genoeg probeert dan lukt het wel weer, als ik starte en de sleutel een klein beetje liet vieren en dan vast bleef houden dan liep de motor wel. We wilden allebei graag naar huis, dus dan rijd je al snel wat harder en zeker op de wegen in Afrika is dan niet gezond voor de auto. Hotsend en botsend kwamen we over een bruggetje, een bruggetje die er niet hoorde te zijn. Door al dat gedoe hadden we een afslag gemist, voor mijn gevoel niet erg want we reden met de GSM mast rechts van ons, dus we moesten vanzelf wel op de hoofdweg terecht komen. Na een minuut of 10 was dit ook wel het geval (als we de afslag niet gemist hadden waren we in 2 minuten thuis geweest), de hoofdweg nog een eind veel te hard gevolgd en toen we in Kichwamba waren, waren we helemaal blij. Te blij want dat laatste gat in de weg even niet meer gezien en ik ben echt blij met duitse degelijkheid.
De volgende morgen wilde ik had aan het werk, die ambitie heb ik elke dag, naar elke dag is er wel iets wat dat in de war schopt. Een paar dingen gedaan en toen had ik Milton nodig, ik kon hem niet vinden, was verbaasd dat zijn kantoor op slot was maar had zoiets van, die verslaapt zich, het was ook al vreemd dat ik de man van de motorvoertuigen nog niet gezien had. Om 10 uur naar de stafkamer om thee te drinken, op slot… Milton gebeld om te vragen waar iedereen uithing en die vertelde mij dat het een officiele feestdag was en dat school gesloten was, dit ter ere van het einde van de rammadan (wel leuk, hier werd ter ere daarvan een voetbal wedstrijd tussen de moslims en de christenen georganiseerd, moslims en christenen gaan hier wel lekker relaxed met elkaar om). Vervelend, want ik wilde dat slot vervangen hebben (en ik wilde van alles uitwerken waar ik hulp bij nodig heb). Dus zelf maar een poging doen het slot te vervangen, zo moeilijk kan dat niet zijn. Dat is het ook niet, maar voor ik daarachter was stonden er een heleboel mensen bij die wilden helpen, het kwam er op neer dat ik alleen nog maar toezichthouder was. We (ze dus) kregen het niet voor elkaar het slot eruit te krijgen, de losse cilinder was er zo uit maar de rest was lastig, toen iedereen (waaronder de leraar motorvoertuigen en de monteur van school) het opgegeven had en gingen lunchen kon ik zelf even kijken, iedereen had een inkeping over het hoofd gezien, met een schoevedraaier even in drukken en je trok de cilinder er zo uit. Toen een half uur later de monteur met heel veel zwaar gereedschap (ze wilden het stuur demonteren) aan kwam, vond ik het toch wel leuk om hem even te laten zien hoe simpel het eigenlijk was, maar goed, hij had ook alleen verstand van Japanse auto’s.
Het slot was vervangen, dus vandaag konden we weer naar Fort Portal, ik had olie nodig, ik ga veel rijden volgende week en ze gaan op school de auto een onderhoudsbeurt geven (olie en luchtfilten had ik al in Kampala gekocht), Zed (student) wilde graag mee om wat dingen te regelen en Annet moest boodschappen hebben, wij met zijn drieën onderweg. Ik wist al dat het wel eens een risicovol ritje kon worden, de vorige keer in Fort Portal had ik al moeten tanken maar door dat gedoe met dat contactslot was ik dat vergeten. Maar mochten we zonder komen te zitten dan wilden Zed en Annet wel duwen (maar dat meenden ze niet).
Maar met vertrouwen in het nieuwe contact slot onderweg, op driekwart hield de motor er mee op, benzine toch op, starten lukte maar meer ook niet. We waren precies bij een klein dorpje gestrand en Zed die lokale taal spreekt ging in de regen op zoek naar benzine, dat verkochten ze wel, vier (relatief) hele dure liters benzine gekocht ( halve liter flessen) en leegegooid in de tank, auto starte direct en wij weer op weg, toch een geluk dat we precies voor een huis strande waar ze benzine verkochten.
Nog geen 500 meter stopte de auto er weer mee, deze wilde helemaal niks meer. Had niks met de benzine te maken, de accu leek helemaal leeg, als de contact sleutel gedraaid werd gebeurde er niks. Eerst was het de schuld van de slechte benzine, maar toen ik uitgelegd had dat slechte benzine niet verantwoordelijk kon voor een lege accu was het het contact slot, maar die past maar op één manier en er was weerstand, de kabels zaten ook vast onder het stuur, dus de accu.. Maar dat kon ook niet want de lampen wilden nog wel branden.
Na van alles geprobeerd te hebben wat niet hielp wilde ik op zoek naar de zekering kast, voelend onder het stuur raakte ik een kabelboom en alle lampjes op het dashboard begonnen te branden, ze gingen ook gelijk weer uit. Na wat duwen in de kabelboom bleven de lampen branden en wilde de auto starten. Veel gedoe maar veilig in Fort Portal aangekomen en de terug verliep zonder problemen (behalve een schurend geluid als we langzaam door een diepe kuil rijden, ik denk dat de uitlaat losgeschud is de vorige keer), maar nu vind Annet het wel heel onverstandig als ik vanaf volgende week alle scholen bij langs ga met deze auto. Dat zijn heel veel kilometers en ik ben het eigenlijk wel met Annet eens, probleempje wat opgelost moet worden (maar wat zijn nog problemen als je de buurvrouw van Annet spreekt die na drie weken onbetaalde zwangerschaps verlof met haar twee kinderen (waarvan één drie weken) in één kleine kamer gaat wonen om 40 euro per maand te verdienen, ze is soort van klasseassistent op school).
Vandaag heeft de auto zijn onderhoudsbeurt gehad, ik heb gepolst hoe verantwoord het is om veel met deze auto te gaan rijden, maar dat is echt helemaal geen probleem. Maandag naar Bushengy, dat is ook maar twee en een half uur rijden, dat durf ik wel aan. Al betekend het wel dat ik een stuk door een nationaal park moet waar nog echte olifanten en leeuwen wonen, maar die schijn je zelden tegen te komen.
Reacties zijn gesloten.