Lusaka, de eerste week

Een week in Zambia, een week met een gemiddelde middag temperatuur van tegen de 40 graden, best hoog als je de hele week training hebt. De welkomsttraining hebben we gehad en we zijn klaar om de wijde Zambiaanse wereld in te trekken.

De afgelopen week stond in het teken van voorbereiding op de komende werkplek. We zijn met 25 personen die door VSO zijn uitgezonden om te gaan werken in Zambia. Een erg internationaal gezelschap. Ik deel mijn kamer met een Amerikaan, er zijn Ierse dokters, Australiërs, mensen uit Wales en Engeland (ben er achter dat tegen iemand uit Wales zeggen dat ze uit Engeland komt hetzelfde is als tegen een Nederlander zeggen dat het een Duitser is), er is iemand uit India, twee Oegandezen, een man uit Nepal en in totaal drie Nederlanders. De VSO-ers die al in Zambia zijn, zijn nog internationaler. Leuk om tussen te zitten.

Verder nog weinig van Zambia gezien, enkel een trainingslokaal en de stad Lusaka. Lusaka is een stad met ruim twee miljoen inwoners waarvan het nog niet duidelijk is waar die allemaal wonen. De stad heeft een uitstraling van een groot dorp. Niet erg druk, redelijk schoon, georganiseerd, compleet anders dan Kampala. Er zijn een aantal winkelcentra’s met bekende winkels als de spar en broodjeszaak Subways, nu ik ook nog bankier bij de plaatselijke Rabobank (Zanaco bank is vorig jaar door de RABO gekocht) heb ik nog niet echt een Afrika gevoel. Buiten Lusaka schijnt het totaal anders te zijn, ik heb vandaag gehoord dat mijn werk met zich mee brengt dat ik ook nog wel eens buiten de stad vertoef dus dat ga ik gelukkig nog wel zien.

De afgelopen week hebben we in een hotel gezeten, morgen (zaterdag) verhuist iedereen naar zijn placement verspreid door het land. Voor mij en één van de twee andere Nederlanders wordt het nog een week hotel, het huis wat we gaan delen wordt nog bewoond door een Indiase familie, nadat deze verhuisd zijn moet er nog wat worden geverfd en kunnen wij er in. Heb het huis al we gezien. Een hoekhuis zoals we die ook in Nederland kennen, aan een soort van hofje met een achtertuin. Ziet er van buiten goed uit en is op loop afstand van mijn werk. Afgelopen woensdagavond op de borrel geweest bij de British High Commissioner, klinkt eigenlijk veel spannender dan een borrel bij de Britse Ambassade maar het is wel hetzelfde.

Wat dat werk betreft ben ik er vandaag eindelijk achter gekomen wat er van me verwacht wordt. Ik ga werken voor de VZCC, een onderdeel van het department “Community and developing” dat onder het ministerie van social services valt. Zij proberen in kaart te brengen welke organisaties in Zambia vrijwilligers gebruiken om ontwikkeling te bevorderen (alle organisaties waar mijn VSO collega’s gaan werken vallen hier al onder). Dit klinkt heel wat maar het gaat de VZCC bestaat uit drie medewerkers (ex. mezelf) en heeft één computer. Ze willen een database waar al hun informatie ingaat zodat ze deze snel kunnen raadplegen, een website en hulp met de IT infrastructuur. Dit klinkt allemaal niet zo spannend maar na wat doorvragen bleek dat ze eigenlijk op het hele ministerie IT problemen hebben en of ik daar ook kon helpen. De problemen bestaan er uit dat er eigenlijk geen IT is. Alle computers zijn standalone, geen centrale opslag van data. Behalve een wireless internet verbinding is er helemaal niks. Vond ik nogal onverwacht voor een organisatie waar toch honderden(zal me niet verbazen een paar duizend) mensen werken. Werk genoeg dus, maar aangezien het eigenlijk niet de bedoeling is dat ik hun problemen ga oplossen (het is de bedoeling dat ik ze dat zelf ga laten doen) ben ik heel benieuwd hoe ver we gaan komen. De werktijden zijn van 8 tot 5, veel te vroeg beginnen wat mij betreft maar ik heb begrepen dat de werktijden flexibel zijn. Meeste mensen werken van 9 tot 4.

De eerste indruk van Zambia is dat het een prettig land is, Lusaka is niet de meest geweldige stad maar de Zambianen schijnen (en lijken) hele fijne mensen te zijn. Ik ga er de komende weken achter komen.