Een Snoek, een Eend en andere rare weggebruikers

Soms doe je van die dingen die je niet verwacht in Afrika, zo ook afgelopen zondag. Tijs (een Nederlander die werkt voor een autoverhuurbedrijf) belde vorige week of ik het leuk vond om mee te doen met klassieke auto trip. Hans, zijn baas en ook Nederlander is een oldtimer verzamelaar en af en toe moet er met die auto’s gereden worden. Ik vind zulke dingen wel leuk en dat heb ik Tijs verteld.

Vanuit Lusaka gaan een viertal wegen het land in, de great east road, de great north road, de great west road en de Lusaka – Livingstone road (Ik had ook de great south verwacht). Als je dus een toertocht wilt doen met oude auto’s en je wilt op asfalt rijden dan is een rondje jammer genoeg niet mogelijk. Er was voor gekozen om 50 kilometer naar het noorden te rijden, dan te lunchen en daarna weer terug naar Lusaka zodat we ’s middags nog aan het zwembad konden zitten (het leven is echt niet leuk hier). Vera en Sanne zijn mee geweest zodat we met zijn drieën nostalgisch in een 39 jaar oude snoek (Citroën DS) een stukje mochten rijden. Er reden nogal wat verschillende auto’s mee (een lelijke eend, een oude volvo, een mini, mg etc..),dat was leuk en zeker een contrast met alle toyota’s op de weg (denk dat meer dan 90 procent van de auto’s hier een toyota is). Erg veel bekijks op de weg en erg veel positief commentaar en opgestoken duimen. Was erg geslaagd!

“Foto heb ik van de blog van Sanne gepikt, de eend kon de snoek goed bijhouden!”

Twee weken geleden naar Minga geweest, sinds een maand zit daar Anneke, een Nederlandse dokter. Ik was al eens kort in Minga geweest en had toen al gezien dat die plaats een wat langer bezoek zeker waard was. Ciaran en Eileen, de twee Ierse dokters waar ik kerst mee heb gevierd waren er dat weekend ook waardoor het een leuk weekend is geworden. Wel met veel regen maar daar klaagt behalve een aantal Vso’ers helemaal niemand over. Een rondleiding gehad door het ziekenhuis, interessant (leuk is niet het goede woord) te zien hoe een Afrikaans missie ziekenhuis werkt. Veel beter dan ik van te voren verwacht had. Je hebt natuurlijk wel de lange rijen van mensen die elke morgen wachten tot ze aan de beurt zijn, kinderen die met zijn drieën in een bed liggen en een tekort aan medicijnen maar het zag er verder allemaal schoon en professioneel uit. Wat me wel verbaasde is dat er een grote groep vrouwen onder een grote boom zat. Anneke heeft uitgelegd dat deze vrouwen allemaal in de laatste maand van hun zwangerschap zijn en daarom alvast naar het ziekenhuis zijn gekomen. Behalve een gebouwtje zijn hier verder geen faciliteiten voor maar omdat ze en soms hele grote afstanden te voet moeten afleggen om bij het ziekenhuis te komen en omdat ze thuis gewoon op het land moeten werken komen ze een ongeveer een maand van te voren richting het ziekenhuis om daar te wachten. Ik geloof dat ze het wel gezellig hadden met zijn allen.

“Ook een foto van Sanne, de verloskamer in het ziekenhuis van Minga”

Bij een missie ziekenhuis hoort ook een kerk, deze kerk is groot, erg groot. Dat te samen met een paar kleine dorpen in de omgeving had ik niet verwacht dat deze kerk ooit vol zou kunnen komen maar dat klopt niet. Elke zondag schijnt deze kerk propvol te zitten. Ik heb zelf niet gecontroleerd of dit waar was maar Vera en Sanne zijn een week later naar Minga geweest en wisten dit te vertellen. Voor de rit naar Minga toe had ik een auto geregeld (Er gaan bussen maar aangezien alle bus ervaringen tot dusver erg negatief waren probeer ik busreizen als het even kan te voorkomen). Op zich erg relaxed, enige vervelende was op zowel de heen als op de terug weg een lekke band. Op zich niet raar met de goedkope banden en alle gaten in de weg, was wel erg blij dat ik na de eerste lekke band deze band heb laten repareren bij het eerste de beste bandenboertje die ik tegen kwam. Anders had ik op de terugweg wel een probleem gehad.

Werk loopt jammer genoeg nog steeds niet, ben ook blij dat over twee weken het werk bij het ministerie er op zit. Zal ook nooit weer bij een overheidsinstelling in Zambia aan het werk gaan. Betekend wel dat mijn halfjaar over twee weken afloopt en ik terug mag naar Nederland, dat hoeft van mij ook nog niet dus ben wel bezig om op een andere manier nog een vervolg te vinden hier, of dat gaat lukken is nog lang niet zeker. Mocht dat niet lukken dan ben ik begin mei terug in NL en anders ben ik hier minimaal nog een half jaar. Sowieso in April eerst nog wat zien van Zambia en Afrika, alle britten zijn helemaal gek van Zanziba en na wat foto’s gezien te hebben leek mij dat ook wel wat. Ga ik over drie weken een weekje heen :-)