Bushenyi

Even geleden dat ik wat geschreven heb, niet dat ik het te druk heb, maar er is eigenlijk niet zo heel veel gebeurd de laatste week. Vorige week maandag ben ik naar Bushenyi gereden, te laat vertrokken maar dat is normaal in Afrika dus niemand die er wat van zegt. Het was bewolkt toen ik wegreed en ik was een beetje bang voor regen, maar ik was Fort Portal nog niet uit of een strak blauwe lucht met heel veel zon en hoge temperaturen (en nu dus één arm die veel bruiner is dan de andere, volgende keer een auto lenen met het stuur aan de andere kant). Ook was ik een beetje bang voor de betrouwbaarheid van de auto maar deze heeft mij niet in de steek gelaten.

Het was eigenlijk gewoon een geweldige rit, een brede weg die voor het grootste gedeelte goed geasfalteerd is, alle strepen op de weg, bushaltes met eigen parkeervak (dus geen taxibusje die onverwacht stilstaan midden op de weg) , regelmatig verkeersborden en af en toe zelfs vangrail, Voorbij Kasese zelfs een heus verkeersknooppunt gezien (al lag die er wat verlaten bij want ik had al 10 minuten geen andere auto gezien). Ik had een radiozender gevonden met goede muziek en ook dat ik gewoon lekker alleen in de auto zat maakte de rit heel erg plezierig. Gestopt bij de evenaar waar net een bus toeristen gestopt was, een heel erg rood verbrande Canadees was zo vriendelijk een foto van me te maken zodat ik ook kan bewijzen dat ik er echt geweest ben.

Daarna het Queen Elizabeth nationale park in gereden, niet te beschrijven hoe mooi het daar is, ik heb helaas geen wilde dieren gezien en behalve een politiecontrole ook geen andere levende wezens ( de hele 50 kilometer door het park is mij één andere auto tegemoet gekomen). Wel om de paar kilometer verkeersdrempels, daar zijn ze echt dol op hier. In de dorpen ook geen verkeersdrempels waar je met een rustig gangetje over heen kan (want dan heb je deuken in het dak van je auto), dat moet echt bijna stilstaand, dat samen met het ontbreken van waarschuwingsborden maakt af en toe op het laatste moment de remmen een goede test krijgen.

Politie controles zijn er veel, ik ben heen zeven controles en terug vier controles tegen gekomen, allemaal in het Fort Portal district. De politiecommissaris had me al verteld dat hij het veiliger op de weg wilde maken en daar is hij dus serieus mee bezig. Ze controleren eigenlijk ook alleen technisch en op overbeladen voertuigen,op één keer na mocht ik gewoon doorrijden, de ene keer dat ik aangehouden ben wilde de agent alleen maar weten of ik veilig dacht aan te komen op de plaats van bestemming.

In Bushenyi aangekomen waren ze behoorlijk geschokt dat ik alleen gekomen was en dan ook nog wel zelf rijdend. Maar ik heb me wel aardig aangepast aan de Oegandese rijstijl (het wordt nog lastig om dat af te leren op de Nederlandse wegen) en van iedereen die bij me in de auto stap krijg ik ook complimenten dat ik zo goed rijd (in eerste instantie is iedereen een beetje bevreesd als ze instappen). Zij waren geschokt, ik was aangenaam verrast want de ICT manager van Bushenyi is een vrouw, en nog een leuke ook. De eerste vrouwelijk systeembeheerder ooit die ik tegen ben gekomen en dat is best wel leuk. Ze komt uit Kenia, is in Oeganda terecht gekomen omdat het onderwijs hier veel beter is en is blijven hangen. Eigenlijk vind ze alles veel slechter in Kenia (mensen minder vriendelijk, heel erg veel criminaliteit, slecht onderwijs, meer corruptie), toch wil ze wel graag terug.

De werkdagen hebben we eigenlijk alleen maar gewerkt, ze was al begonnen het netwerk te upgraden (maar zoals iedereen hier ontbreekt het alleen aan een beetje lef) maar had dat nog niet afgemaakt. Hebben we dus gedaan, ze had drie ongebruikte draadloze netwerk punten, ook geïnstalleerd zodat ook het administratie blok op het netwerk kon worden aangesloten. Daar was de Principal erg blij mee, want hij had net offertes aangevraagd om een glasvezel verbinding tussen de computerlabs en het administratie blok aan te leggen. Kosten zijn 5000 euro en hij was erg blij dat hij die ergens anders aan kon besteden. Nu heb ik ook gelijk uitgelegd dat glasvezel helemaal niet nodig is. De afstand is meer dan honderd meter maar met een repeater gaat het ook werken. Maar dit wordt nu veel te technisch en daar zitten jullie niet op te wachten. Maar ze heeft best wel kennis (helaas alleen theoretisch) en zeker de wil om wat moois te maken daar. Het was dus erg leuk en gezellig werken daar. De avonden waren wel saai, ik had drie hotels gezien en liep te twijfelen tussen een duur (80000 shilling) en goedkoop (40000 shilling) hotel. Gekozen voor de laatste, beide netjes en schoon, de dure had alleen een televisie, het goedkope alleen een bed, leek mij geen probleem maar een tv is best lekker als je ‘s avonds weinig anders kan doen. In het goedkope hotel was ik ook de enige gast en dan kun je ’s avond wel veel werken maar echt leuk zijn de avonden niet. Donderdag kreeg ik nog wel een ingeving dat ik een DVD speler in mijn laptop heb, dus ben ik naar de plaatselijke kopieer winkel gewandeld en heb ik een aantal DVD’s gekocht. Ernstig afgezet maar dat vond ik pas erg toen bleek dat van de drie dvd’s anderhalf het niet deden (oude geimporteerde huur dvd’s en gekopieerde dvd’s). Ook de hele week mijn maag overhoop gehad, ik geloof nog van het keuken voedsel van het feest, dat samen met een keuken in het hotel waar je alleen op bestelling kunt eten (je besteld, ze gaan naar de markt, komen terug en twee uur later is je eten gereed) denk ik dat ik onderhand mijn streef gewicht wel gehaald heb. Wel een paar keer naar een grotere plaats gereden, maar in het donker rijden is geen leuke bezigheid hier.

Zaterdag terug, ik wilde vrijdag al terug maar dat mocht niet van Esther, eerst wilde ze zoveel mogelijk werk gedaan hebben. De hele week hoge temperaturen en geen regen en ik had eigenlijk ook niet zoveel zin om naar de regen en kou terug te gaan. Zaterdag was kwa weer een geweldige dag, de rit was dus weer super en vanuit deze richting gekomen is het nationaal park nog mooier. Je rijd vanuit de bergen het nationaal park in en dat is echt super. Ik ben erg langzaam gaan rijden (vrijwillig op een lege brede weg, gebeurd ook nooit) en ben echt super gaan opletten of ik dieren zag, ik zag nu ook het nut van de verkeersdrempels (niet zo hoog als in de bebouwde kom) want af en toe vergeet je echt op de weg te kijken. Maar op de weg kijken was niet zo verkeerd want op eens liep er een dier de weg op, nooit gezien (ook niet in de dierentuin) maar hij zag er vriendelijk uit. Een soort koe maar dan twee keer zo groot met hele grote hoorns. Hij liep me tegemoet en voor bij maar voor ik achteruit gereden was (ook iets wat je niet moet doen op een Nederlandse autoweg) en mijn camera gepakt had was hij verdwenen. Daarna nog een aantal andere dieren gezien waar ik de naam ook niet van weet, maar die heb ik op foto.
Wie weet hoe het heet?
 

Terug in Kichwamba was iedereen blij dat ik terug was. Een eigenschap van de Oegandezen hier is dat ze graag bellen om hallo te zeggen, ik ben erg vaak gebeld die week (waarbij ik alleen die keer dat iemand om tien voor zeven ’s ochtends belde iets had van, dat mag ook iets later) door mensen die hallo wilde zeggen, ik wilde eerst nog een gesprek aan gaan maar dat is niet de bedoeling (kost geld), alleen even hallo zeggen en dan ophangen, vaak laten ze ook alleen één keer de telefoon overgaan (beepen noemen ze dat) om hallo te zeggen, of omdat ze terug gebeld willen worden. Ik communiceer trouwens te weinig, ik had Jerome gebeld om te zeggen dat ik veilig aangekomen was, en ik had hem gebeld om te melden dat ik niet vrijdag maar zaterdag terug zou komen. Maar dat niet communiceren is typisch Nederlands volgens hem (hij kan eigenlijk maar moeilijk begrijpen dat als iets goed loopt je niet je baas gaat bellen om te vertellen dat het goed loopt) en dat moest ik af gaan leren, ik heb beloofd hem vaker te bellen.

Ik had ztardag ook trek en zin in iets lekkers, even geen patat met vaag vlees uit vage hotel keukens maar pasta met een pastasaus, super simpel in Nederland, hier wat lastiger want pastasausen verkopen ze niet, die moet je dus zelf maken. De noodzakelijke inkopen in de stad gedaan (dank je wel Majda) en ook wat hoestdrank gekocht, ik ben verkouden geweest en liep al anderhalve week te hoesten en wilde daar vanaf, bij de apotheek wisten ze wel wat ik nodig had en ik heb voor 40 eurocent een hele fles hoestdrank gekocht. Thuis begonnen met een slok hoestdrank (eerst geroken of het naar hoestdrank rook) en deze smaakte net zo vies als in Nederland dus het was echt hoestdrank.

Daarna geprobeerd een pasta saus te maken, ik had het niet helemaal verwacht maar de saus werd echt geweldig, Smaak was goed, dikte was goed, het rook erg lekker. Annet was aan het helpen, ze had nog nooit pasta met saus gegeten maar vond het na proeven ook gelijk lekker, ik was echt helemaal blij dat het zo goed aan het lukken was. Maar echt net toen het klaar was werd ik helemaal niet lekker, gewoon ziek en rennend naar de wc. Klappertandend is bijna alles de vuilnisbak ingegaan (Annet was zo geschrokken dat ze ook niet meer hoefde). Om half negen lag ik in bed, werd nog even gebeld door Annet (ze had een dokter gebeld want ze vond het wel heel raar dat iemand binnen vijf minuten van blij en vrolijk helemaal ziek wordt) en die vertelde dat het zeer waarschijnlijk de hoestdrank was, ik dacht zelf aan de zon, ik had erg lang in de hete zon gelopen die middag, maar gelukkig qas ik de volgende ochtend na meer dan 12 uur geslapen te hebben weer helemaal beter. Daar was ik wel blij om (was zelf ook een beetje ongerust) maar ik baal nog steeds van die weggegooide erg goed gelukte pastasaus.

Zaterdag vertelde Jerome dat hij Niki was tegen gekomen, een Nederlandse uit Dokkum, Ze woont al bijna anderhalf jaar in Fort Portal, Jerome kende haar maar had haar al een poos niet gezien, nu vertelde hij haar dat er een Nederlander op zijn college was. Vond ze leuk en ik vond het leuk dat er nog een Nederlander in Fort Portal was. Nummer gekregen van Jerome en zondag heb ik een sms gestuurd, Niki bleek Nienke te zijn en ze was niet de enige Nederlander in Fort Portal, ze ging die middag met nog een Nederlander en een Belg naar Engabo za Tooro Cultural Dance om een biertje te drinken en of ik mee wilde. Dat wilde ik wel en afgesproken in de stad, het was erg leuk, het was voor het eerst hier dat ik niet Oegandezen sprak en dan ook nog gelijk Nederlanders, af en toe begin je automatisch Engels tegen elkaar te praten maar dat hindert niet. De show met, dans, zang, toneel en acrobatiek was ook erg leuk, van alles wat (Amerikaanse country), het meest was in de lokale taal maar dat werd dan speciaal vertaald voor ons. Het duurde alleen net even te lang, meer dan drie uur (en weglopen doe je niet) en het werd koud ’s avond, erg koud. (Alles duurt hier trouwens erg lang, zaterdag had een Annet een trouwerij, iik wilde wel eens zien hoe dat in hier gaat dus ik wilde wel mee, maar nadat ik zag hoe stijf iedereen op hun stoel naar toespraken in de lokale taal zat te luisteren en ik een heleboel ogen op me gericht zou zien als ik langs het podium zou wandelen had ik zoiets van laat maar. Ik had me even wat anders voor gesteld van een Afrikaanse trouwerij. Ik ben boodschappen gaan doen en toen ik twee en een half uur later Annet kwam halen waren de toespraken nog niet afgelopen en zag je iedereen chagrijnig op hun stoel zitten, het duurt allemaal net even te lang hier).

In het niet zo donker terug naar Kichwamba, het was laat maar volle maan en geen bewolking (het voelde alsof het zou gaan vriezen, maar dat is natuurlijk onzin in Afrika), daar was ik blij om want halverwege sprong in één keer het lampje van de accu aan. Die laadde dus niet meer op, als ik iets niet wilde was het halverwege met een lege accu komen te staan,ik heb dus de lampen van de auto maar uit gedaan en ben op de stadslichten naar Kichwamba gereden. Rustige weg met rond dit tijdstip ook weinig wandelaars en het was eigenlijk zo goed als licht met de volle maan dus niet echt lastig. Nu alleen hopen dat het gerepareerd kan worden want donderdag vertrek ik weer om pas één november weer terug te zijn in Kichwamba, eerst naar Kampala (Esther is er dan en ze gaat me wat van de stad laten zien, waaronder een kaper met een schaar i.p.v. alleen een tondeuse) zondag naar Entebbe, vissen op het Victoria meer, ik ben geen visser maar werd uitgenodigd door een Hanze medewerker die nu in Oeganda is om de principals en Iro’s een workshop te geven, daarna naar Lira en een week later naar Mbale. Ik ga vast weer genoeg mee maken, maar eerst vrijdag de auto in Kampala helemaal na laten kijken, ben een beetje klaar met auto’s die er steeds mee willen stoppen.

Overigens, mijn telefoon heeft een gps functie, nu vergeet ik deze wel eens aan te zetten maar als ik dit niet vergeet upload ik later die data naar mijn website, is voor mezelf maar ook jullie kunnen zien waar ik op wel tijdstip uithang. www.heeling.nl/trackme . Ik heb ook een aantal foto’s geupload