De eerste weken

Ik ben nu een paar weken in Kathmandu, gevoelsmatig al veel langer dan een paar weken, er is dan ook genoeg gebeurd.

Vorige week maandag ben ik begonnen met mijn nieuwe baan, een paar dagen later dan verwacht maar nu al bijna gewend. IT offshore Nepal  is het bedrijf waar ik mezelf Business Project Manager mag noemen. Ik geloof (weet vrijwel zeker) dat het een leuke baan gaat worden. We maken hier website applicaties (met name ecommerce) voor voornamelijk Nederlandse en Belgische opdrachtgevers. In Antwerpen wordt het verkocht en hier wordt het gebouwd. Mijn collega’s zijn dus allemaal goed opgeleide mensen. Leuk om tussen te zitten, al zorgt de taal af en toe voor wat misverstanden. Het is ongeveer 45 minuten lopen van huis naar het werk, nu nog wandelen maar zodra ik een fiets heb gekocht zal de reistijd een stuk ingekort worden. De officiele werktijd begint om 9.00, dat is al niet heel vroeg en dus is 45 minuten reistijd ook geen heel groot probleem, als je er om 9 uur bent dan ben je ook echt de eerste. Mensen zijn hier niet zo van vroeg beginnen.

Kathmandu zelf is een grote stad met iets minder dan een miljoen inwoners. Een chaotische stad, aan stadsplanning is niet veel gedaan waardoor het in een wirwar van smalle straten makkelijk verdwalen is. Voornamelijk motorfietsen, fietsen en Suzuki alto’s (de taxi’s) bepalen het straatbeeld. Het is erg verleidelijk om toch te gaan vergelijken met Afrikaanse steden, dan zie je toch wel verschillen. Op het eerste gezicht lijkt Kathmandu meer ontwikkeld dan Lusaka of Kampala. Er is minder afval op straat, minder duidelijk arme mensen te zien en het verkeer is relatief modern, maar al snel wordt duidelijk dat dit niet toch niet helemaal klopt. Het afval is niet zoveel op straat, alles wordt in de rivier gegooid. Er is veel minder verkeer en arme mensen zijn er zeker wel, alleen minder in zicht. Ook blijkt dan de stroom voorziening erg slecht te zijn.

Momenteel hebben we 14 uur per dag geen stroom, dat loopt nog op tot 16 uur waarna het als het goed is verbeterd (de TV en koelkast staan er wat nutteloos bij). Het land heeft heel veel mogelijkheden om op natuurlijke wijze stroom te genereren maar die worden niet gebruikt. Zolang het niet regent betekent dat de weinige stroom wordt verdeeld per wijk. Ook is er tekort aan brandstof en gas. Brandstof wordt onder de marktprijs verkocht zodat iedereen hierover kan beschikken. Dit Betekent dat de overheid er geld bij moet doen, geld dat er niet is, dan wordt er niet betaald en draait India de brandstof kraan dicht en is er niets. Met name voor gas kan dat nog wel eens vervelend worden. Het is hier nog steeds erg koud (maar iedereen zegt dat over 3 weken de lente begint) en als dan naast de kou, donker en geen elektrische tijd ook het gas op is dan kan ‘s avonds thuis komen wel eens heel vervelend worden. Wat me wel verbaasd is dat om alles hier gestaakt of geprotesteerd wordt, zeer regelmatig is er een oproep voor een “banda” maar zaken als stroom en brandstof lijkt niemand belangrijk te vinden. Heb begrepen dat dit komt omdat iedereen  er last van heeft. Dat is eerlijk en dus is protesteren niet nodig.

Afgelopen zondag naar de monkey tempel geweest. Een Boedisten tempel op een heuvel waar veel apen rondlopen. Een paar foto’s staan onder het foto gedeelte. Mazzel gehad met het weer waardoor het een prettige dag was. Het is wel raar om er als toerist te zijn terwijl de Nepalezen met hun religieuse handelingen bezig zijn (alsof er tijdens een zondagse kerkdienst allemaal toeristen door de kerk lopen). Interresant om te zien maar zoals de foto’s laten zien waren de apen eigenlijk leuker. Ook gevaarlijker, want ze zijn dol op eten. Hier wordt voor gewaarschuwd maar tegelijkertijd worden er ook suikerspinnen en kokos verkocht. De kraampjes worden door de apen met rust gelaten maar zodra iemand iets heeft gekocht weet je vrij zeker dat de apen op jacht gaan. Dit ondervonden wij toen we kokos hadden gekocht. De apen gaan zover dat ze niet wachten op een ontachtzaamheid maar je gewoon met geweld beroven van je stukje kokos. Dit overkwam Annie waarna ik vrijwillig mijn stukje kokos heb overgedragen. Wel een leuke dag geweest.