De opening van het semester

Maandag, het begin van een nieuwe week met volop nieuwe kansen, de zon schijnt dus kom maar op. Geen stroom vandaag, niet zo erg want wat ik wilde doen kan ik ook met pen en papier voor elkaar krijgen. Vandaag dus ouderwets aan het pennen geweest, ik heb een aantal goede vragen bedacht voor de interviews die ik ga afnemen bij de verschillende stafleden van school.

Wel een beetje jammer dat de planning die ik gemaakt heb doordat er geen stroom en geen internet was niet goedgekeurd kon worden door Jerome, dus Hanze moet nog even geduld hebben. Vanmiddag weer mee gegeten met de stafleden en leraren, hetzelfde eten als vrijdag (gekookte maïsmeel met bonen) en eigenlijk echt niet lekker. Vandaag geleerd dat ze dat echt elke dag eten. Als het kan één keer in de week op zaterdag met vlees, maar dat moet niet elke zaterdag verwacht worden.

Milton (de ICT manager) had me gevraagd of ik les wilde geven want ze komen leraren tekort, niet dat ik dat ooit gedaan heb, maar ik wilde het wel eens proberen. Het is helemaal niet moeilijk volgens hem. Dat moeten we dan wel even met de Principal bespreken vond ik en dat was hij met me eens, al weerhield hem dat er niet van om me gelijk voor 2 uur per week in te roosteren.

Eind van de middag samen naar de principal om dit te bespreken, grote drukte in de grote zaal, Milton had ook geen idee wat daar te doen was. Bij de principal bleek hij het leraar spelen een uitstekend idee te vinden en voor we over details konden praten werden we opgehaald om mee te gaan naar de grote zaal, geen van ons wist waarom en dat kwam omdat ze vergeten te waren de staf in te lichten dat de assembly (opening van het semester) vandaag op het programma stond.

Alleen de stafleden die zouden spreken waren ingelicht, in mijn onschuld dacht ik nog, leuk, ik wil dat wel meemaken. Ik begon pas nattigheid te voelen toen we de grote zaal binnen liepen, daar zaten al 400 studenten 3 kwartier op ons te wachten. Ik kreeg gelijk een Harry Potter gevoel, de grote zaal, met de grote tafel waar de leraren en de staf aan horen te zitten. En inderdaad ik hoor hier bij de staf.

400 paar ogen op mij gericht en daar werd ik best een beetje zenuwachtig van, ik had ook wel in de gaten dat ik niet zonder wat te zeggen hier vandaan zou komen dus ik was ook wel blij dat ik niet van te voren wist dat dit zou gebeuren want dan was ik de hele dag zenuwachtig geweest. Aan de andere kant, dan had ik me ondanks het koude water vanochtend wel geschoren en waren mijn broek en shirt wat beter op elkaar afgestemd geweest (gistermorgen de was gedaan, maar het droogt hier voor geen meter, ik had niks anders wat droog was).

Op zich wel leuk om mee te maken, ze begonnen met het Oegandese volkslied, daarna in gebed en daarna stuk voor stuk een aantal sprekers. Die sprekers hadden het over dezelfde onderwerpen als de leraren vroeger bij mij op school, goed opletten, niet af laten leiden, op tijd naar bed want het behalen van een diploma is het belangrijkste wat er is. Verschil is alleen beetje dat deze studenten allemaal over de 20 zijn en je wel een beetje eigen verantwoordelijkheid mag verwachten.

Toen de principal als laatste aan de beurt was (onvoorbereid dus) werd ik uitgebreid voorgesteld. De andere sprekers hadden me ook allemaal al welkom geheten maar nu was het officieel, of ik ze in het Nederlands wilde groeten. Dat wilde ik wel en er werd nog om gelachen ook, of dat was vanwege dat rare taaltje of omdat ik zichtbaar heel erg nerveus was weet ik niet, maar ik was toch blij dat ik zonder stotteren me in het Engels voor kon stellen en kon vertellen wat ik op hun college (zeg geen school, daar beledig je ze mee) ga doen.

Jerome vertelde daarna nog dat 15 november nog twee studenten uit Groningen komen om mee te helpen in dit project en maakte ook nog de grap dat het voor mij de eerste keer was dat ik als enige blanke tussen alleen maar heel veel zwarten (black people) stond en dat ze voorzichtig met me moesten zijn. Uiteraard moest hij vermelden dat ik vrijgezel was en dat ik in het guesthouse verblijf. Er zijn veel meer grapjes over mijn aanwezigheid gemaakt, maar ik heb ze geen van alleen verstaan. Af en toe hoorde ik mijn naam en keek iedereen zomaar naar mij en begon te lachen.

Toen de speeches voorbij waren gebeurde er iets wat ik niet verwachte, al de Oegandezen die ik tot nu toe gezien en gesproken heb (uitgezonderd de hogere staf) zijn bijzonder beleefd, terug houdend en durven je amper aan te kijken als ze je wat vragen. De studenten mochten vragen stellen aan de staf en ik verwachte daar dus niet zo veel van. Maar tot mijn verbazing loog het er niet om, er kwamen (na een zeer beleefde inleiding, dat wel) een flink aantal op en aanmerkingen en ook een aantal terecht wijzingen richting het management.

Alle op en aanmerkingen waren ook terecht volgens de staf, van het eenzijdige dieet tot de kok die stonk en toch wel eens schone kleren aan mocht trekken, dat er op 50 meisjes maar 1 wc en maar 2 badkamers zijn is een grote schande, dat afval toch wel wat vaker dan 1 keer per 2 weken opgehaald moet worden (niet opgegeten bonen ga stinken) en dat de kantine (winkeltje) veel te klein is, alle vragen zijn beantwoord. Waarbij vooral gezegd is dat de studenten meer zelf moeten doen, als ze een grotere kantine willen dan moeten ze dat regelen, als de hygiëne in de keuken te wensen over laat dit direct melden en niet pas nu want ook school moet voldoen aan hygiëne eisen (er zijn dit weekend 400 lagere scholen gesloten in Oeganda omdat ze niet aan de minimale eisen voldeden).

Eén vraag die anoniem gesteld werd was, waarom hebben wij dure machines aangeschaft en gebruiken we ze niet? De principal antwoordde (zich een beetje schamend) dat ze vergeten waren er training bij te kopen en de machines waren Italiaans, ze konden ze dus gewoon niet bedienen. Geld voor training was er even niet, eigenlijk werd elke vraag beantwoord met dat er geen geld was. Dit ontlokte een reactie uit de zaal hoe het dan toch kwam dat een zeker guesthouse voor mensen uit Groningen wel opgeknapt kon worden. Maar hier is niet op gereageerd.

Dan was er nog een vraag over sport, wat de vraag precies was heb ik niet verstaan (al versta ik wel steeds meer, hun Engels dialect begint te wennen). Antwoord was dat hij één van de jongere stafleden daarvoor aan zou wijzen en dat ze niet verbaasd moesten zijn als ik dat was. Ik heb de vraag niet verstaan en ik ben erg benieuwd wat er van me verwacht gaat worden.

Internet verbinding is redelijk vanavond, heb zelfs een aantal foto’s vrij gemakkelijk kunnen uploaden.

9 gedachten over “De opening van het semester”

  1. He Roland,

    Ik geloof dat een nieuwe sportinstructeur is opgestaan. Nou ja, naast je huis ligt een ieder geval een grasveld (annex voetbalveld). laat je iedereen daar toch over heen hollen en daarna weer iedereen de klas is voor een les met teacher Roland. Multi inzetbaar! Volgens mij heb je het wel naar je zin. Grappig is dat iedereen jou nu al wel kent, iedereen is vast reuze nieuwsgierig naar jou?

    Groetjes
    Leonie

  2. Hai,
    Super ja! Tjonge wat je daar nu allemaal al niet mee maakt.. zoveel banen heb je geloof ik nog niet eerder gehad (in ieder geval niet tegelijk!)Wie weet kom je straks terug, en kom je er achter dat je helemaal de verkeerde opleiding gedaan hebt, had je gewoon naar de ALO gemoeten…..hihihi….
    Ben nu natuurlijk wel heel erg nieuwschierig geworden met wat ze met je van plan zijn daar! En dan zeggen ze ook nog dat mannen niet zo goed zijn in Multitasken….
    In ieder geval weer succes verder, met wat je dan ook te wachten staat daar!

    Dikke kus

  3. He meester,

    Zit er daar niet ook nog een horeca bevoorradings bedrijf of papier vernietiger die een chauffeur nodig is?

  4. Hey Meester Roland,
    Wat een story zeg, 400 paar ogen die je aankijken, daar zou ik toch echt heel verlegen van worden. Knap dat je je dan toch zonder voorbereid te zijn kunt voorstellen. Ik vind het echt heel gaaf wat je doet daar. Kun je eens wat foto’s plaatsen, dan krijg ik een beetje beeld. Nou Ro, ik blijf je verhalen lezen, erg leuk, enneh….gymleraar ;-) hahaha, dat wil ik je nog wel een keer zien doen.. Succes en liefs,
    Lein

  5. Eh mijn beste Roland,
    Het moet straks niet zo zijn dat jij naast je diploma voor ICT-geneuzel ook stiekem een pabo-diploma haalt, he ;-))
    Of misschien toch wel; kunnen we samen voor de klas!
    Ik blijf me verbazen over hoe het daar gaat. Als ik straks ben afgestudeerd mag ik niet zomaar aan kinderen gymles geven… Als je nog handige tips nodig hebt over hoe je een verantwoorde gymles uitvoert, dan hoor ik het graag. Jammer dat Oeganda voor een leuke stageweek net te ver weg is.
    Veel liefs,
    M.

  6. Jemig Roland wat een gaaf verhaal! Wat een avonturen maak je in zo’n korte periode al mee zeg. Enne lid van de staf, dat klinkt wel hoor. Ik zie het ook helemaal voor me hoe je daar staat. Ben benieuwd hoe je je voelt als je weer richting Nederland moet. Misschien wil je wel helemaal niet meer weg.
    Heel leuk om zo je Afrikaans avontuur te volgen. Ennne schrijver is is ook wel voor je wel weggelegd zie ik.
    Lots of fun! Suc6!
    Kuzzie Jacq.

  7. Heey Roland,
    Had al een berichtje geplaatst maar ik kan deze nergens terugvinden??? Ik heb vast weer wat verkeerde knopjes ingedrukt.
    Anyway, wat een leuke verhalen stuur je ons allemaal!
    Je bent multifunctioneel daar, als ze je maar niet willen houden. Gelukkig heb je je eigen crib met sanitair, pff je moet er toch niet aan denken dat je dat ergens buiten in de bush moet doen wahaha. Lopen daar niet van die wilde dieren rond?
    Have fun daar en ben alweer benieuwd naar je volgende berichten.
    Liefs,
    Diaan X

Reacties zijn gesloten.