African Time

Gisteren is het uploaden niet helemaal goed gegaan, vandaag een nieuwe poging

“African time” is het excuus wat ik het vaakst hoor hier, ik heb besloten me helemaal aan te passen en de reden van het late uploaden van deze blog is simpel, African time. Dat is niet helemaal waar, door weinig stroom en nog minder internet deze week gewoon niet de gelegenheid gehad wat op mijn blog te zetten. Nu heb ik de tijd, ik ben gast in Jerome’s huis in Mbale. Hij maakt nu snel een foto hoe ik aan het bloggen ben op zijn veranda en dan vertrekt hij om wat zaken te regelen in de stad. Als je een huis hebt en je bent maar eens per maand in dat huis dan heb je een boel te doen. Toch snap ik het nog niet helemaal, het is een super huis op een super locatie, veel grond, twee koeien en twee kalfjes maar er woont niemand. Zijn kinderen zitten op school (wat betekend dat ze op school wonen), zijn vrouw woont ook op een plek ver van huis, maar één of twee keer per jaar dat de familie compleet en thuis is. Ze vinden het allemaal normaal en geen probleem.

Maar een week niet bloggen betekend een boel te vertellen, want er gebeurd elke dag nog steeds van alles wat het vertellen waard is, ik begin waar ik gebleven was en dat was vorige week zaterdag. Misschien heb je op de foto’s gezien dat in Kichwamba een vrij hoge berg staat. Een mooie berg en deze kan beklommen worden, leek me wel leuk om een keer te doen maar Milton wist zeker dat ik dat niet ging redden, te stijl en te ver. Daar was ik het totaal en absoluut mee oneens, want als hij het kon, kon ik het zeker. Narras (de IRO) vond dat er eerst geoefend moest worden om te voorkomen dat twee mensen met een te grote mond van een berg gered moesten worden, richting Fort Portal is een gebied met grotten waar ook geklommen kon worden, was iets minder hoog en als we dat zonder problemen konden, dan was het verantwoord dat we de berg in Kichwamba ook probeerden.

Afgesproken voor afgelopen zaterdag, Narras kon uiteindelijk niet mee dus alleen met Milton onderweg. Hij wist ongeveer waar het was maar na vaak links en rechts af te zijn geslagen en op wegen terecht te zijn gekomen die ik niet als zodanig herkend zou hebben als ik er gewandeld zou hebben zag ik een bordje caves rechtsaf. We waren er en het was ook veel meer dan ik verwachte, op de grote parkeerplaats stond het bordje, hier alleen touringcars. Maar ik weet zeker dat er nooit een touringcar op die parkeerplaats is geweest, is onmogelijk. Het was een gebied met jungle, watervallen, savanne (zo noemde het grote grasveld), meren en heuvels. Een gids ging mee en die discrimineerde, inwoners van Oeganda hoefden maar 2500 shilling te betalen, de rest 5000 shilling. Maar aangezien dit ook netjes aangegeven stond vond ik dat ook niet heel erg.

In Oeganda zijn verschillende koningrijken en het koningrijk van deze omgeving (jongste koning ter wereld) is op deze plaats gesticht, een heel verhaal wat ik maar niet ga vertellen, wel interessant maar eigenlijk was de omgeving veel leuker. Het was jungle waar we eerst doorheen moesten en het is daar best lastig bewegen als je lang bent, het was echt totaal vol gegroeid met bomen en planten en erg krap, maar de moeite waard want met wat kruipen en klimmen kwam ik wel terecht achter de waterval, en dat was toch wel heel gaaf. Daarna richting die heuvel, was een eind wandelen in een geweldige omgeving, echt genoten van de trip. De heuvel was eigenlijk helemaal niet zo hoog, maar wel heel erg stijl, geen idee of dat op de foto zichtbaar was maar het best lastig deze te beklimmen, de gids op teenslippers liep naar boven alsof het hem totaal geen moeite koste. Milton en ik hadden wat meer moeite met naar boven komen. Maar het is gelukt, gelukkig was het soepel naar boven lopen van de gids ook maar uiterlijk schijn en moest ook hij ruim uitrusten voor hij de puf had naar beneden te lopen. Dat naar beneden lopen was eigenlijk veel lastiger, in ieder geval voor mij, Afrikanen hebben toch een wat soepeler bouw en ze waren twee keer zo snel beneden als ik. Al met al vijf uur aan het wandelen geweest in de warme zon, voor het eerst dat ik Afrika ben dat het een warme dag was. Veel zon en daar had ik niet op gerekend, geen zonnebrand gebruikt en ik was aan het eind van de wandeling op een aantal plaatsen dan ook behoorlijk rood. Op de terug weg heb ik me verbaasd dat iemand op een weg waar je ongelofelijk door elkaar geschud word in slaap kan vallen maar Milton was ook wel heel erg moe vertelde hij.

Zondag was het mooie weer alweer over, ’s ochtends om elf uur zou een college uit de buurt komen om een wedstrijdje te basketballen tegen Kichwamba, ik had beloofd dat ik zou kijken en ik zat om elf uur dan ook al helemaal gereed om te zien hoe wij gehakt zouden maken van die andere school. Maar om elf uur uiteraard helemaal niks, om kwart over elf twee studenten van Kichwamba die wat aan het oefenen waren en toen om twaalf uur alleen mensen van Kichwamba onderling een wedstrijdje speelden die ze om één uur stopten dacht ik dat de wedstrijd gecancelled was en ben gaan hardlopen. Toen ik een uur later (dat was niet de bedoeling maar ik had ergens een verkeerde afslag genomen en kwam op hele andere plek die veel te ver van school lag uit dan de bedoeling was) terug kwam was de wedstrijd begonnen, het excuus van de andere school was “African time”. We hebben overigens schandalig dik verloren, de enige reden dat het punten verschil niet heel hoog was kwam omdat de score op een krijt bord bijgehouden werd en er af en toe iemand van Kichwamba langs het bord liep om stiekem de laatst gemaakte punten weer uit te vegen. Was wel grappig toen de tegenpartij daar achter kwam.

Zondag kwam Annet eten, en zij snapte iets totaal niet, het duurde even voor ze het durfde te vragen maar toen ze daar mee kwam dacht ik eerst dat ze een grapje maakte. De vraag was: Hoe komt het dat jouw huid verschillende kleuren heeft en waarom heb je een andere kleur dan een paar dagen eerder. Toen ze me verzekerd had dat ze geen grapje maakte en ik haar vertelde dat dat kwam omdat ik verbrand was door de zon geloofde ze me niet. Je kon niet verbranden van de zon. Uitgelegd dat zoiets wel kon en dat wij witte mensen ons in moeten smeren als we de zon in gaan, pas toen ik haar mijn zonnebrandcrème liet zien geloofde ze me. Op zich wel leuk, dat uitwisselen van eigenaardigheden. Ze is erg nieuwsgierig en vraagt ontzettend veel, ontstaan leuke discussies door.

Maandag met wat studenten de stad in geweest, voetballen deden ze met een oude netbal (is een sport wat wij in Nederland niet kennen), basketballen deden ze met een bal waaraan je nog net kon zien dat deze ooit oranje moet zijn geweest dus zijn we naar Fort Portal gereden en hebben we wat inkopen gedaan, wel leuk want daardoor krijg ik nu wat meer contact met de studenten. Wat daaraan ook meehelpt is dat ik nu toch les gegeven heb. Milton kwam maandag vragen of ik toch les wilde geven, op mijn vraag of het nu echt zeker was, was het antwoord ja en op mijn vraag hoezo was het antwoord dat de deputy Principal per vandaag een andere baan heeft en dat die dus weg is. Oftewel, ze doen niet aan overdragen en hoewel de Principal al even wist dat hij wat anders ging doen was het voor de rest van het personeel een grote verassing. Maar niemand was verbaasd, medewerkers worden wel vaker naar een andere school getransferd. Al zijn lessen moesten dus opgevangen worden en kreeg er ook een paar toegewezen. Eerst één klas met welgeteld vijf studenten, dat is nog te overzien en dat durfde ik wel aan.

Op mijn vraag wat ik moest gaan geven was het antwoord: netwerken en datacommunicatie. Okay, maar wat precies.. Hoe ik dat bedoelde.. Nou ik neem aan dat er iets van een lespakket is waarin staat wat de studenten moeten weten.. Dat zou er inderdaad moeten zijn en ze gingen zoeken.. het duurder even maar ze hadden wat gevonden.. Een uitgeprinte powerpoint presentatie met aantekening van de leraar. Daar had ik wel wat aan, maar er waren al een paar lessen geweest en de enigen die wisten wat ze gedaan hadden waren die studenten. Dus maar bedacht dat ik hun dat gewoon tijdens de eerste les zou vragen en dan de tweede les verder ging waar de vertrokken leraar gebleven was. De les zou beginnen om 10:30, dat is na de thee. Om iets na half elf was ik in het lokaal, ik had al rekening gehouden met het feit dat ze toch niet op tijd zouden komen maar dat de eerste pas om 10 voor 11 aankwam vond ik wel heel erg laat. Maar volgens zijn African time was het echt half elf. Dat gaan we voor de volgende keer wel veranderen al moet ik nog even bedenken hoe. Maar de les was leuk, bleek dat ze nog niks van netwerken gehad hadden en we hebben een introductie netwerken gedaan, gewoon laten zien hoe het netwerk van school werkte en door een kabel los te trekken ook laten zien dat internet het dan niet meer doet. Ze zijn erg nieuwsgierig en dat is toch wel leuk. Ik vond het leuk en achteraf hoorde ik dat zij het ook leuk vonden.

Omdat ze dus nog niks gedaan hadden kon ik vooraan beginnen, ik vond alleen de powerpoint presentatie met een punten lijst wat ze moeten kennen ( er worden geen boeken gebruikt voor deze les) erg oud. Veel oude modem technieken werden besproken en alle nieuwe wireless technieken komen er niet in voor. Daar had ik het over met de IRO en hij vond dat ik dat dan maar moest veranderen. Voor de zekerheid vroeg ik of hij bedoelde dat ik me niet aan die lijst met punten hoefde te houden en zelf mocht verzinnen wat ik ze wilde leren, het antwoord was ja. Maar ze krijgen een examen, het is toch wel handig dat ze de stof kennen die op het examen gegeven wordt. Maar hij zag weer geen probleem want ik was de persoon die dat examen maakte. Dat vond ik wel heel erg raar en het verbaasde mij zeer, maar ik was de enige van de vier personen die in dat kantoor was die dat vond.

Woensdag een volleybal wedstrijd, een aantal jongens uit Fort Portal zouden komen om te volleyballen tegen Kichwamba, onze volleyballers waren er klaar voor, om 4 uur zou de wedstrijd beginnen maar zoals iedereen begrijpt was dit niet het geval, half 6 werd begonnen. Ik had een weddenschap met de captain van het team, ze hadden nog nooit op eigen grond gewonnen van het team uit Fort Portal maar vandaag zou de eerste keer zijn. Ik durfde er wat soda’s (een soort sinas) op te zetten dat ze dat niet zou lukken en die weddenschap heb ik helaas gewonnen. Met 3-0 verloren. Het was wel een leuke wedstrijd en ze gebruiken wat andere spelregels dan in Nederland. Toen het afgelopen was afgesproken met Jerome om te gaan eten in de stad. Ik was zelf ook fanatiek bezig geweest en wilde eerst wel even douchen. Nu was het maandag en dinsdag een stroomloze dag geweest, maar woensdag was er overdag stroom, maar helaas alleen overdag. Toen ik thuis kwam en mijn lichtschakelaar overhaalde gebeurde er niks. Helemaal donker, overdag is er vaak geen stroom omdat ze met het netwerk bezig zijn, dan halen ze gewoon de stroom eraf om er ’s avonds weer op te zetten. Dat er nu dus geen stroom was betekende voor mij dat er een storing was. Het was zeven uur wat betekende dat de generator van school dan aan moest slaan, daar heb ik 10 minuten op gewacht maar die ging niet aan. Heb ik me in licht van een zaklantaarn gedouched en dat is best onhandig. Pas tegen kwart voor acht ging de generator aan en dat was vreemd, ik hoorde dat er een student verantwoordelijk is voor het aan zetten van de generator als er geen stroom is, maar hij was vergeten dat te doen. Aangezien iedereen merkt dat het totaal en volkomen aardedonker is als er geen stroom is vind ik het knap dat je niet merkt dat er geen stroom is. Hoe je dat dan kan vergeten.
Overigens was er geen storing, er is onvoldoende stroom om het hele land van stroom te voorzien, dus af en toe heb je een avond geen stroom, dat rouleert door het land.

Maar goed, wij eten in Fort Portal en daarna naar de club van Jerome, er was weer disco, de vorige keer was dat verschrikkelijk met slechte muziek die harder stond dan de boxen aankonden maar deze avond was het wel erg goed, was ook wel erg gezellig en het was dan ook half 4 dat we thuis waren. Donderdag zou een drukke dag worden, ’s ochtends een debat in Fort Portal over onderwijs waar wij ook heen zouden en als Jerome zijn werk op tijd af had zouden we ’s middags vertrekken naar Kampala. Hij had het dus druk en zou gewoon vroeg gaan werken. Dat vond ik wel vervelend, want als hij er om half vier in ligt en om 8 uur aan het werk gaat, moet ik dat ook kunnen. Maar toen om half acht de wekker ging had ik deze al heel snel op half negen gezet en ben er ook toen pas uit gegaan. Waar ik verwachte de auto van Jerome al te zien staan voor zijn kantoor was dat niet het geval, ook zijn kantoor raam was nog dicht. Mooi zo, ben ik niet de enige die laat is. Na een hele sterke koffie besloten dat mijn hoofd niet mee wilde werken en dat van werken die dag niet veel zou komen. Maar ik wilde wel weten of we naar Kampala zouden gaan. Om half elf toch maar even zijn kantoor gecheckt of hij er was, maar volgens zijn secretaresse was hij nog steeds niet binnen en ze wist niet waar hij was, dat wist ik wel maar dat heb ik maar voor me gehouden. Zijn kamer zat al wel stampvol met mensen die hem wilde spreken en op hem aan het wachten waren.

Om 11 uur had ik al bedacht dat we waarschijnlijk niet naar Kampala zouden gaan, maar toen Jerome toch op kantoor kwam werd al snel duidelijk dat we wel zouden gaan, hij was al meer dan een maand niet thuis geweest en wilde naar huis. Na de lunch in de stromende regen vertrokken, ik was redelijk fit. Jerome totaal niet. Heb ik dus eindelijk in een auto gereden met het stuur aan de verkeerde kant. Het went best snel al blijft schakelen met links een rare gewaar wording. Kon Jerome even de ogen dicht doen.

’s Avond naar het sport hotel in Kampala, dit keer niet gesport maar wel weer laat naar bed. De volgende dag een drukke dag, Jerome wilde om 9 uur weg en ik had het voor die tijd druk, ik moest naar de bank en had dus de wekker alweer vroeg gezet omdat te kunnen doen voor we weg zouden gaan. Maar ik was de enige, om 9 uur had ik ontbeten, uit gecheckt maar ik had nog geen Jerome gezien . Half 10 kwam hij ontbijten, je wilde toch om 9 uur weg? Maar dat was african time. Gisteren wat laat maar wel een drukke dag gehad, ik heb afspraken gemaakt op de univeristeit, mag ik over twee weken weer heen maar dan wat langer, naar het ministerie geweest om handjes te schudden en de halve stad afgereden op zoek naar onderdelen voor de Mercedes, deze had een onderhoudsbeurt nodig en in Afrika betekend dat dat je zelf met de nodige onderdelen (olie, luchtfilter etc) bij de garage komt. Hier is geen afspraak gemaakt dus je wacht ook netjes tot je aan de beurt bent.

De hele dag stond de radio aan maar het duurde nog tot laat in de middag voor we eindelijk het hele stuk gehoord over de terroristen die naar Amsterdam zouden vliegen, telkens hoorden we een stukje. Ik hoorde KLM, terroristen en Amsterdam, maar wat er nou aan de hand was. Maar er was niks ernstigs gebeurd, het is wel vreemd om nieuws over Nederland op de plaatselijke radio te horen.

Veel te laat uit Kampala vertrokken naar Mbale, toch drie uur rijden en zeker in het donker niet heel fijn, wel de Nijl en andere leuke dingen gezien. Onderweg ben ik me een hoedje geschrokken van een geweldig lawaai. Jerome boven op de rem want hij herkende het geluid als de hoorn van een aanstormende trein. Een hele lange goederen trein die de snelweg overstak. Geen overweg met lichten, dus gewoon gestopt op een plek waar zeker geen rails ligt en gewacht op de trein. Een erg lange lege trein die naar Nairobi ging om spullen te halen. Een beetje jammer dat ze dan een lege trein sturen. Laat in Mpale, gegeten in een hotel en Jerome wilde nog naar de disco, hij had al 2 dagen uitgeslapen, ik niet. Maar wel mee geweest en het was weer heel gezellig.

Pas om half 4 thuis en toen moest er eerst thee gedronken worden voor het slapen gaan, om 4 uur bedacht Jerome dat het debat tussen Obama en MCain zou beginnen, ik wilde slapen maar was ook wel nieuwsgierig, ik heb het nog een half uur kunnen volhouden maar vanochtend weet ik weinig meer van wat er precies gezegd is.

Ondertussen is Jerome terug en hebben we ontbeten, nog nooit eerder zulke verse melk gehad, vanochtend nog in de koe (ik ga haar zo bedanken) en nu al in mij. Op tafel staat hier een pot Hema drop, ik drink thee uit een Hanze glas en de handdoeken en ovenwanten in de keuken dragen het Nederlands merk kook. Blijft raar hier.
Nou de hele week in de blog gevangen, weer een lange dus. Zo meteen naar een internet cafe om deze up te loaden. Volgende week in Kichwamba de bijbehorende foto’s uploaden. Tot de volgende blog (iets sneller deze keer hoop).