Een eigen huis, een plek onder de zon.

Dank voor alle reacties op het vorige blog, van de aangeboden hulp zou ik nog wel eens gebruik kunnen gaan maken ook, nog even afwachten hoe het precies gaat lopen op het werk. Het klinkt misschien wat gemeen maar ik dit tik stukje vanaf mijn balkon, het is echt een lekkere avond na een erg warme dag. Met dat balkon ben ik blij want dat betekend dat ik nu een woning heb, na twee weken hotel is dat best lekker.

Linksboven, waar nu nog die meneer staat, daar zit ik nu te tikken

Echt soepel met het huis ging het niet. In eerste instantie zou ik een huis gaan delen met Laurie, een Amerikaanse die het hier alweer gezien heeft en terug is in de states. Daarna zou ik een huis gaan delen met Marjolijn, huis bekeken, een hoekhuis met een tuin in een mooie buurt. Helemaal perfect, maar ondanks dat VSO de huur al betaald en de afspraak was dat het huis de 20e leeg zou komen was de huidige bewoners beloofd dat ze nog drie maanden van het huis gebruik mochten maken. VSO is heel snel gaan zoeken en met een oplossing gekomen. Na een aantal keren wel/niet/wel uiteindelijk toch geen gedeelde woning. Ik zit nu in een appartement van een klein flatgebouw (link naar google maps, hoek Dushambe Road en Chilubi Road).

Leuke woning, met enkel nog het nadeel van geen water in de keuken en een gootsteen die niet geheel leegloopt. Maar dat gaat gefikst worden. Er groeit wel bijna een mango boom bij mijn slaapkamer naar binnen en als over een paar weken de mango’s rijp zijn kan ik deze vanuit mijn bed plukken. Ontbijt op bed door moeder natuur.

Achter die mangoboom is mijn slaapkamer

En zo ziet het eruit als in bed lig

Sinds zaterdag dus een huis met een adres, mijn woning aan de Maria in Campislaan was net de dag ervoor verkocht (dank aan degenen die dat zonder mijn bemoeienis geregeld hebben) en ben dus maar één nacht een persoon zonder vaste woon of verblijfplaats geweest. Nadeel van niet delen is dan weer wel dat kosten niet gedeeld kunnen worden en het nadeel van een nieuw huis is dat er op het standaard meubel pakket wat VSO levert helemaal niets aanwezig is. Had ik gisteren even niet aan gedacht toen ik wel blikjes tomaten puree had gekocht maar vergat dat een blikopener dan wel handig is. Ik heb dus nog wel wat te investeren om het wat gezelliger te maken en om niet weer aardappels te schillen met een twintig centimeter lang vleesmes.

Het meest vervelende is echter dat het hier na zonsondergang niet veilig is op straat, dat is in zoverre te zien dat ik nu inderdaad niemand meer op straat zie lopen terwijl het hier overdag erg druk is met mensen. Joseph, nu al mijn vaste taxichauffeur heeft me een soort van verboden om zelfs lopend naar de andere VSO-ers te gaan die in deze wijk wonen, en we wonen zo ongeveer allemaal binnen een straal van 100 meter. Op zich kan er vrij makkelijk wat aangedaan worden, want ze doen hier raar met de tijd. ’s Morgen om kwart over vijf is het al licht terwijl het ’s avond om half zeven alweer donker is. Stel een zomertijd in van twee uur en het is licht van zeven uur tot half negen. Stuk veiliger.

De huiskamer

Ook ideaal dat het maar 15 minuten lopen is naar het werk, vooral handig omdat ze op het ministerie niet aan lunch, koffie, thee e.d. doen. Tussen de middag dus naar huis om te eten en de broodnodige cafeïne binnen te krijgen. Het uur lunchpauze is daar ruim voldoende voor. Het werk zelf is ook lastig, heel snel uitgelegd werk ik voor de ZVCC, Zambia Voluntering Coördinating Comitee. Een organisatie die ondermeer een coördinerende, beeld en beleidsbepalende rol zal gaan spelen tussen alle organisaties in Zambia die werken met vrijwilligers, en dat zijn best veel organisaties in dit land. Zowel lokale, nationale als internationale organisaties. Ze (eigenlijk we) hebben een heleboel doelen voor ogen die er vooral op gericht te laten zien dat voluntering helpt een land te ontwikkelen. Daar is nog wel wat werk aan want er wordt toch wel neergekeken op vrijwilligers (niks beters te doen, pakken werk af, worden uitgebuid, enz.).

Niet zover lopen van huis naar werk

Vorig jaar is de ZVCC na acht jaar van praten opgericht, tot deze op eigen benen kan staan onder de vleugels van het ministerie van Community development and social services. Afgelopen voorjaar is er een strategisch plan gemaakt en zijn er een aantal doelen gezet. Één van die doelen is alle organisaties die met vrijwilligers werken inclusief een heleboel informatie over die organisaties in een database onder te brengen zodat informatie snel te vinden is. Goed bedacht, en via VSO ben ik bij de ZVCC terecht gekomen om die database voor elkaar te krijgen. Dat van die database was goed bedacht, er was echter niet aangedacht dat daarvoor wel enige infrastructuur nodig is. En die is er dus amper, eigenlijk gewoon niet. Er wordt gewerkt met stand alone machines, een netwerk is niet aanwezig. Vanuit het ministerie verwachten ze dat ik dit allemaal voor ze ga regelen, de verwachtingen zijn dus torenhoog en niet realistisch. De IT medewerker (inderdaad, één voor een tweehonderdtal werkplekken) is gelukkig wel ambitieus en wil van alles gaan aanpakken. We gaan dus volgende week bekijken hoe we met de huidige middelen wat kunnen gaan maken, want zonder infrastructuur heeft een database weinig zin. De database zelf zal niet heel veel werk worden, er zijn genoeg “gratis”pakketten op internet te vinden die voldoen.

Achter één van deze deuren is mijn kantoor

Wat prettig is en wat ze in Nederland ook mogen invoeren is dat als een landelijke vrije dag op zondag valt, je de maandag ook vrij bent. Independence day was afgelopen zondag. Bij ons is kerst of Koninginnedag op zondag een beetje pech, hier wordt de vrije dag doorgeschoven naar de maandag. Al met al heb ik nog enige twijfel over de haalbaarheid van alles, maar ik ben ook pas anderhalve week bezig. Een paar foto’s staat hier tussen de tekst, niet heel veel maar dat komt en omdat Lusaka niet echt fotogeniek is en omdat ik geen kaartlezer heb meegenomen zodat ik de foto’s niet van de camera kan halen, deze foto’s zijn gemaakt met mijn telefoon en die is niet heel goed in foto’s maken. Over anderhalve week naar Ciavonga (we zijn met zijn drieën in dezelfde week jarig en dan gaan we dat daar een soort van vieren) en dan ga ik iets van Zambia zien, dan komen er meer foto’s (als ik er tenminste aandenk een kaartlezer te kopen of te lenen).

N.B. De subscribe/unsubscribe knop doet het weer, je kunt je dus aan of aanmelden als je dat wilt.