Een tweede baan

Het regenseizoen is nu echt wel begonnen, vaak regen, minder zon en een stuk minder warm. Vooral ‘s nachts is het gewoon koel, na drie nachten kou lijden eindelijk dekens gekocht (lokale winkels zijn gaan hier om vijf uur al dicht, moet dus altijd onder werktijd, soms wat lastig). De afgelopen drie dagen eigenlijk continue geregend wat het vooral lastig maakt de was droog te krijgen. De was doe ik zelf niet meer, één keer in de week komt iemand langs om schoon te maken en de was te doen, ik schaam me nog steeds een beetje voor het bedrag was ik haar betaal (vier en een halve euro voor een dag werken) maar zelf is ze er blij mee en als ik nog meer ga betalen loop ik wel erg uit de pas. Buiten dat kan ik het iedereen aanraden. Erg prettig om thuis te komen en alles is schoon. Afgelopen woensdag had ze al wel gezegd dat met dit weer de was waarschijnlijk niet droog zou worden en dat ze dus niet kon strijken. Daar had ze gelijk in, het is nu vrijdag en het is nog steeds niet droog. Hoop niet dat deze week een voorbode wordt voor de komende maanden.

Werk gaat niet, mijn placement bij ZVCC komt voor ZVCC te vroeg, de organisatie is nog aan het opstarten en nog niet zover dat ze al wat met IT kunnen doen. Daarnaast zijn mijn collega’s onbetaalde vrijwilligers en zijn ze mede daardoor niet erg gemotiveerd. De dingen die we gedaan hebben (website, database) zouden vorige week online gaan maar de UNDP heeft de toegezegde financiering niet na kunnen komen. Deze dient opnieuw aangevraagd te worden voor 2011. Voor mij betekende dat verder werken niet mogelijk was, een testversie van de website draait hier, maar ook naar aandringen kwam geen van de ZVCC leden met informatie voor de website of enige andere gevraagde opmerkingen. Nadat ik anderhalve week echt helemaal niks had gedaan en op een geplande meeting/training niemand kwam opdagen vond ik het mooi geweest. Met de melding bel me maar als er wat veranderd ben ik naar VSO gegaan.

Ter afwisseling van de tekst, een foto van regen in de verte, waarschijnlijk slecht te zien.

De reactie van VSO was positiever dan ik verwacht had, zelf hadden ze ook al in de gaten dat het bij ZVCC nog niet echt werkte. Wat ze jammer vinden want VSO is één van de leden van ZVCC (enige actieve lid) en geloven ook echt in de voordelen van een organisatie als ZVCC. Op zoek naar ander werk dus, voor VSO zelf doe ik het één en ander en ik heb al mijn VSO contacten in Zambia een mail gestuurd met de vraag of ze mijn hulp kunnen gebruiken, zolang deze organisatie partners zijn van VSO vond VSO het allemaal goed. Een aantal organisaties kunnen mijn hulp wel gebruiken en ik was al aan het organiseren hoe ik dat allemaal kon regelen toen George bij me langs kwam om te melden dat ik Peter moest bellen die bij een andere ministerie werkt. Dat gedaan en ik nu heb ik een tweede placement bij het Ministerie van Local Government and Housing (LGH). Daar langs geweest en een groter verschil met mijn huidige placement is niet denkbaar. Waar ze bij ZVCC en het ministerie met stand alone computers werken hebben ze bij LGH gewoon een heel server park die alle lokale gemeentes moet gaan bedienen, al deze gemeentes zijn verbonden met het ministerie in Lusaka. Nu de infrastructuur er ligt willen ze stap verder en daar kunnen ze mij goed bij gebruiken. Ik blijf één dag voor ZVCC beschikbaar, de andere dagen ga ik werken voor LGH. Deze week al beginnen maar vanaf volgende week heb ik vakantie dus echt beginnen zal in januari zijn. In eerste instantie tot April, maar zeer waarschijnlijk wordt er een half jaar bij aangeplakt, hoop ik in januari te horen.

Uitzicht vanuit Petauke

Naast het werk het sociale leven, die is hier best druk. Aangezien mijn VSO collega’s door het hele land verspreid zitten maar wel af en toe naar Lusaka moeten en ik een logeerkamer heb, heb ik regelmatig visite. Daarnaast zijn er ook aardig wat Nederlanders in Lusaka en die nodigen ons (Marjolijn en mijzelf) af en toe uit voor een barbecue of een borrel, ik ga niet overal heen maar ik ben drukker dan ik had verwacht, voordeel van een grote stad (of nadeel, gezien een VSO salaris zo wel heel snel weg is).

Twee weken geleden wel op visite geweest bij Mark en Ity in Petauke . Lusaka is niet de meeste geweldige stad en ik wilde de stad voor het weekend uit. Er zijn hier verschillende busmaatschappijen die op verschillende manieren werken. De wat duurdere zijn professioneel, hebben airconditioning en rijden op tijd. Hier zijn er maar weinig van, de meeste bussen gaan pas rijden als ze vol zijn. Mijn voorkeur gaat dan uit naar de wat duurdere bus, maar het is lastig om uit te vinden welke maatschappij je dan moet hebben. Een dag van te voren dus naar het busstation om alvast de juiste bus uit te zoeken en een kaartje te kopen. Dat begint met bij de ingang van het station je een weg te banen langs alle kaartjesverkopers en alle andere verkopers (echt alles kun je daar krijgen) die daar rond lopen. De bussen naar het oosten vertrekken vanuit een bepaald gedeelde en daar zijn ook de kantoren waar je de kaartjes kunt kopen. Reis naar Petauke duurt afhankelijk van de chauffeur tussen de 5 en 6 uur en kost omgerekend 13 euro. Ik kon kiezen tussen de bus van 06:00 of 10:00, uiteraard gekozen voor de bus van 10 uur (het was zaterdag) nadat echt duidelijk was dat deze maatschappij op tijd rijdt. Ik had natuurlijk kunnen weten dat dit niet zo zou zijn. Om half 10 de volgende ochtend op mijn busstation waar mijn bus net wegreed, een half uur te vroeg. Waarom wachten als de bus vol is? Dat ik een kaartje had maakt dan blijkbaar weinig uit. Omgezet naar een andere bus, maar deze vertrok pas toen deze vol was, dit was om half 12. Toen moest er nog getankt worden dus met 2 uur vertraging vertrokken, de bus was verder goed en ik had een mooie plaats voorin. Terugreis ging erg vlot, aan de kant van de weg wachten op een bus, die kwam snel, instappen en gaan. Toen gemerkt dat de bus op de heen weg wel een luxe uitvoering was, want daar zat je 2×2 maar deze bus deed 3×2, dan passen er wel opeen 75 mensen in een bus maar zit je erg krap. De bussen in de stad zijn nog een graadje erger, ik probeer ze zoveel mogelijk te vermijden maar soms is lopen gewoon te ver en een taxi te duur. Ik wist van te voren al dat ik transport voor mij een probleem zou zijn, en dat is het ook.

Toch een keer heen lopen en een foto van dichtbij maken.

Verder wel goed even in Petauke te zijn geweest, toch weer een andere wereld dan Lusaka. Mark en Ity wonen in een klein huis op het “platteland”, drie kwartier lopen naar de stad zelf. De dag dat ik daar was hadden ze een hele dag geen stroom en geen water en ook de WC deed het niet (iets met de septic tank). Ook met het uitzicht op de armoedige huizen doet je dan weer beseffen dat Lusaka niet representatief is voor het land. Ook zie je dat het land toch wel erg mooi is en nog erg traditioneel. Het gros van de dorpen bestaat nog uit ronde hutten met in het midden een dak op palen waar iedereen zit, ik blijf af en toe toch wel vergelijken met Uganda en daar zie je weinig meer van deze dorpen. Ook zie je in Uganda heel veel scholen en altijd kinderen onderweg naar huis of school. Deze zie je hier niet, heel veel kinderen gaan dan ook niet school. Verklaart onder andere waarom Zambia een stuk lager op de HDI index staat dan Uganda. Diezelfde kinderen zijn dan wel weer zo vindingrijk dat speelgoed zelf verzonnen wordt: een leeg melkpak is een bus, van zand wordt een vliegtuig gekleid en een oude verfroller aan een stok moet ook iets moet voorstellen, ben er alleen niet achter gekomen wat.

Hij heeft de hele compound uren gerold, geen idee waarom.

Gekleid van zand

Afgelopen week naar het theater geweest, letterlijk bij me om de hoek. Dit was erg leuk, de voorstelling was A Christmas Carol maar dan op zijn Afrikaans. Ebenezer Scrooge was hier Chief of Chimbombobombo, het afrikaanse stamhoofd dat zijn stamleden en personeel afbeult om nog rijker te worden en daarna in zijn slaap bezoek krijgt van de drie geesten. Ondanks dat al bekend is hoe het afloopt was het erg leuk om te zien.

Met Kerst ben ik niet in Lusaka, met Ciaran en Eileen (dokters uit Ierland) naar South Luangwa, volgens velen het mooiste en beste wildpark in Afrika. Kerst is niet de juiste tijd om heen te gaan (regentijd, dus is wild lastiger te vinden en de weg ernaar toe schijnt erg slecht te zijn) maar ik weet zeker dat dit een kerst gaat worden die niet gemakkelijk vergeten wordt.