Gelukkig 2011

Voor het gemak ga ik er van uit dat voor iedereen de kerstdagen geslaagd zijn en dat iedereen gezond het oude jaar is uit gegaan, daar ben ik blij om. Voor 2011 wens ik iedereen het jaar dat je jezelf toe zou wensen. Maak er een heel goed 2011 van. De laatste twee weken van 2010 heb ik niet gewerkt. Vakantie opgenomen en wat van Zambia gezien, vakantie in eigen land is best plezierig als je in Zambia woont. Met Ciaran en Eileen naar één van de beste wild parken in Afrika geweest. South Luangwa ligt op ongeveer 750 kilometer van Lusaka.

In Lusaka een auto gehuurd en die kant op gereden. Het openbaar vervoer is hier niet heel geweldig en het voelde ook erg goed om na bijna 3 maanden wandelen en taxi’s weer eens auto te rijden. Het heeft wat moeite gekost om een betaalbare 4×4 te vinden maar dat is uiteindelijk dus gelukt. De eerste 600 kilometer naar het park is “goed” asfalt, na zes uur rijden ben je dan in Chipata, een redelijke stad in het oosten van Zambia. Hier waren Ciaran en Eileen en na een nacht slapen bij Leon (Nederlandse VSO-er) zijn we samen verder gegaan naar Mfuwe, het dorp waar de lodge is die Eileen geboekt had. Dat is maar 130 kilometer van Chipata en toch bijna 4 uur rijden. In de reis gidsen staat dat het park mede zo goed is omdat het erg remote gelegen is en daardoor niet verpest door toeristen. De toeristen die komen, komen dan ook vaak met het vliegtuig. Leek mij een beetje overdreven maar na het laatste stuk naar het park gereden te hebben begrijp ik het wel van dat vliegtuig. De weg is normaal al erg slecht maar na de eerste regen is de weg heel erg slecht. Onderweg zijn drie keer de draden van de accupolen los getrild. Ook heeft de helft van de eieren die we mee hadden de rit niet overleefd.

Ciaran en Eileen tijdens een kofiestop in South Luangwa.

Maar aangekomen in flatdogs was deze rit snel vergeten. Een echt geweldige plek aan de Luangwa rivier. Ook de reden van van de naam het kamp, aan de oever van de rivier zijn krokodillen te vinden en flatdogs is een andere naam voor krokodil. Eileen had een chalet geboekt. Deze heeft een keuken waarmee we het restaurant links konden laten liggen. Eileen is een goede kok en zorgde op het kerstdiner na voor de inwendige mens (ook een eigenwijze kok, het was niet toegestaan om te helpen of haar een keer niet voor het eten te laten zorgen. Het koste zelfs moeite haar te overtuigen dat ze na het koken het afwassen echt wel aan een ander kon overlaten). Een erg fijn huis, al was het alleen maar vanwege de douche (meeste huizen in Zambia hebben geen douche) en de goede muskieten netten. Wat miste waren ramen, mijn kamer op de bovenverdieping had rondom twaalf grote gaten in de muur. Normaal zou daar glas in zitten maar hier waren het alleen maar netten om muggen buiten te houden. Daarmee slaap je binnen en buiten tegelijk. Zeker ‘s nachts maken de apen en nijlpaarden erg veel lawaai, alsof ze naast je bed staan. Toen de wind op een nacht begon te waaien, waaiden mijn lakens bijna weg, leuke gewaarwording. De apen rond flatdogs zijn niet bang en erg brutaal, tijdens het uitladen van de boodschappen zat er binnen de 10 seconden dat de auto onbewaakt was een aap in de auto om ons brood op te eten (de bananen daarnaast liet hij liggen).

Het park was geweldig, een aantal foto’s heb ik hier neergezet. De kwaliteit is niet altijd even goed maar je krijgt een idee van het wilde leven in Afrika. Het voordeel van een eigen auto is dat je niet mee hoeft met de andere toeristen in een toeristen auto. Met de eigen auto en een gehuurde gids het park in is een veel beter idee, niet aan tijd gebonden heb je veel meer tijd om mooie dingen te zien, de lodges zijn allemaal op zoek naar de leeuwen en luipaarden maar olifanten en giraffen zijn net zo plezierig om naar te kijken. Tweede kerstdag was daarmee heel erg geslaagd. De hele ochtend (van zes to twaalf) in het park geweest en heel veel mooie dingen gezien. Daarna nog een ochtend zonder gids het park in geweest, om dieren te zien heb je de gids niet nodig, om te weten hoe ze heten is wel handig. Wel een verkeerde weg genomen, eentje waar een modderpoel was die dieper was dan het leek. Het gevolg was dat we totaal vast zaten in de modder (ik reed niet), de plek waar we vast zaten was op zich gelukkig. Precies tegenover flatdogs maar dan aan de andere kant van de rivier, we konden de mensen in het zwembad horen. Voordeel daarvan was dat we mobiel netwerk hadden en konden bellen om hulp. We hadden een thermoskan geleend uit de keuken en verse koffie meegenomen, was al een goede zet maar nu dus helemaal, koffie veraangenaamde het wachten. De gids van flatdogs die ons kwam redden kwam van de verkeerde kant aanrijden, reden was dat de weg verderop (richting de brug, zie google maps link hierboven) helemaal onbegaanbaar was. Iets wat ze volgens de gids ons even hadden moeten vertellen bij de toegang. Deze weg werd nu gemeden door de lodges wat betekende dat als we niet konden bellen we niet zo snel gevonden zouden zijn.

Buiten dit kleine ongemak was kerst dit jaar erg plezierig. Oud en nieuw in Lusaka gevierd, de meeste Lusaka VSO-ers waren terug en samen met een aantal VSO logees hebben we Nieuwjaar afgewacht in een restaurant. Dat was gezellig, nu geldt voor iedereen hier dat het ritme in Zambia wat anders gaat dan thuis. ‘S avonds is er niet veel te doen dus iedereen gaat normaal gesproken vroeg naar bed, een keer tot 12 uur opblijven was voor iedereen zichtbaar een opgave (al zal het bier en de wijn ook wel geholpen hebben). Het restaurant staat in één van de winkel centrums aan een grote parkeerplaats. Er was gezegd dat hier vuurwerk zou zijn, wij gingen uit van georganiseerd vuurwerk maar dat was niet het geval. Honderden erg dronken Zambianen die op een zeer onveilige manier vuurwerk afsteken, dat er geen ongelukken zijn gebeurd of auto’s in brand gevlogen lijkt een klein wonder. Toen vuurpijlen het restaurant in kwamen zijn we maar gegaan.

Kerst en oud en nieuw waren dus geslaagd, het nieuwe jaar is begonnen en deze week begin ik bij het ministerie van Local Government and Housing. Ga er van uit dat het werk hier een stuk beter gaat. Halverwege deze maand is mijn huis ook niet meer voor mij alleen. Ik ga mag de woon kosten gaan delen met een vrouw, ik weet dat ze Vera heet en waar ze gaat werken maar dat is ook het enige. Geen idee waar ze vandaan komt, hoe oud ze is of hoe lang ze blijft. Dat gaat een verassing worden.

Af en toe krijg ik de vraag wat mijn telefoonnummer of adres is, deze staan onder het kopje contact op deze site.