Bijna twee maanden geleden dat ik een blog geplaatst heb, je zou haast denken dat het hier zo saai is dat er niets te vertellen valt. Maar dat is niet het geval, het komt er eigenlijk op neer dat ik zo druk met van alles en nog wat ben dat het schrijven er gewoon bij inschiet. Vandaag tijd gezocht om wat op het virtuele papier te zetten.
Voor het gemak ga ik er van uit dat voor iedereen de kerstdagen geslaagd zijn en dat iedereen gezond het oude jaar is uit gegaan, daar ben ik blij om. Voor 2011 wens ik iedereen het jaar dat je jezelf toe zou wensen. Maak er een heel goed 2011 van. De laatste twee weken van 2010 heb ik niet gewerkt. Vakantie opgenomen en wat van Zambia gezien, vakantie in eigen land is best plezierig als je in Zambia woont. Met Ciaran en Eileen naar één van de beste wild parken in Afrika geweest. South Luangwa ligt op ongeveer 750 kilometer van Lusaka.
Het regenseizoen is nu echt wel begonnen, vaak regen, minder zon en een stuk minder warm. Vooral ‘s nachts is het gewoon koel, na drie nachten kou lijden eindelijk dekens gekocht (lokale winkels zijn gaan hier om vijf uur al dicht, moet dus altijd onder werktijd, soms wat lastig). De afgelopen drie dagen eigenlijk continue geregend wat het vooral lastig maakt de was droog te krijgen. De was doe ik zelf niet meer, één keer in de week komt iemand langs om schoon te maken en de was te doen, ik schaam me nog steeds een beetje voor het bedrag was ik haar betaal (vier en een halve euro voor een dag werken) maar zelf is ze er blij mee en als ik nog meer ga betalen loop ik wel erg uit de pas. Buiten dat kan ik het iedereen aanraden. Erg prettig om thuis te komen en alles is schoon. Afgelopen woensdag had ze al wel gezegd dat met dit weer de was waarschijnlijk niet droog zou worden en dat ze dus niet kon strijken. Daar had ze gelijk in, het is nu vrijdag en het is nog steeds niet droog. Hoop niet dat deze week een voorbode wordt voor de komende maanden.
Vandaag alle tijd om een stukje te schrijven, waarom lees je aan het eind van dit verhaal. Aangezien er ook wel het één en ander gebeurt is gaat dit denk ik een vrij lang stuk worden. Wat werk betreft begint er wat schot in te komen, er is meer duidelijk en het wordt minder lastig dan ik verwachtte. De ZVCC bestaat uit vrijwilligers, drie daarvan (waaronder ikzelf) zijn eigenlijk altijd aanwezig. Mijn twee collega’s zijn vrij pasief, konden me weinig vertellen en wisten ook niet precies hoe het één en ander aan te pakken. Ondanks alle goede plannen had ik er niet al te veel vertrouwen in dat mijn placement zou gaan lukken. Dat is veranderd sinds de komt van Augustine.
Dank voor alle reacties op het vorige blog, van de aangeboden hulp zou ik nog wel eens gebruik kunnen gaan maken ook, nog even afwachten hoe het precies gaat lopen op het werk. Het klinkt misschien wat gemeen maar ik dit tik stukje vanaf mijn balkon, het is echt een lekkere avond na een erg warme dag. Met dat balkon ben ik blij want dat betekend dat ik nu een woning heb, na twee weken hotel is dat best lekker.
Linksboven, waar nu nog die meneer staat, daar zit ik nu te tikken
Echt soepel met het huis ging het niet. In eerste instantie zou ik een huis gaan delen met Laurie, een Amerikaanse die het hier alweer gezien heeft en terug is in de states. Daarna zou ik een huis gaan delen met Marjolijn, huis bekeken, een hoekhuis met een tuin in een mooie buurt. Helemaal perfect, maar ondanks dat VSO de huur al betaald en de afspraak was dat het huis de 20e leeg zou komen was de huidige bewoners beloofd dat ze nog drie maanden van het huis gebruik mochten maken. VSO is heel snel gaan zoeken en met een oplossing gekomen. Na een aantal keren wel/niet/wel uiteindelijk toch geen gedeelde woning. Ik zit nu in een appartement van een klein flatgebouw (link naar google maps, hoek Dushambe Road en Chilubi Road).
Een week in Zambia, een week met een gemiddelde middag temperatuur van tegen de 40 graden, best hoog als je de hele week training hebt. De welkomsttraining hebben we gehad en we zijn klaar om de wijde Zambiaanse wereld in te trekken.
De afgelopen week stond in het teken van voorbereiding op de komende werkplek. We zijn met 25 personen die door VSO zijn uitgezonden om te gaan werken in Zambia. Een erg internationaal gezelschap. Ik deel mijn kamer met een Amerikaan, er zijn Ierse dokters, Australiërs, mensen uit Wales en Engeland (ben er achter dat tegen iemand uit Wales zeggen dat ze uit Engeland komt hetzelfde is als tegen een Nederlander zeggen dat het een Duitser is), er is iemand uit India, twee Oegandezen, een man uit Nepal en in totaal drie Nederlanders. De VSO-ers die al in Zambia zijn, zijn nog internationaler. Leuk om tussen te zitten.
Mocht je verbaasd zijn over deze mail, dat kan ik begrijpen. Ik ben mijn linkedin lijst bij langs gegaan en heb een heleboel email adressen toegevoegd. Stond je al in de lijst, dan is het lang geleden dat er voor het laatst iets op deze blog is geplaatst en anders ben je hier waarschijnlijk helemaal voor het eerst (mocht je geen prijs (meer) stellen op mails van deze site, rechtsonder je mail adres invullen en op unsubscribe klikken zou voldoende moeten zijn).
De reden dat ik deze blog weer nieuw leven in ga blazen is een nieuwe baan. Een baan op het Ministry of Community Development and Social Services in Lusaka, Zambia.
Blauwe lucht, zon en het gaat richting de twintig graden. Nog geen Afrika maar als ik mijn ogen dicht doe kan ik al wel doen alsof. Maar ik ben gewoon thuis in Nederland. Terug uit Afika had ik hier nog wel wat te doen, mijn afstudeer rapport moest afgemaakt en ingeleverd worden. Daar heeft nog wel aardig wat tijd ingezeten maar het rapport is af, ingeleverd en ik heb mijn afstudeer presentatie gedaan. Het afstudeer avontuur wat in september is begonnen is daarmee afgesloten. Een zeven en half is het cijfer wat ik hiervoor gekregen heb. Dit wilde ik jullie (de volgers van mijn blog) toch even laten weten.